Ένα αγαπημένο παράδειγμα στη Θεωρία παιγνίων, που δείχνει για ποιο λόγο η συνεργασία είναι δύσκολο να επιτευχθεί ακόμη και όταν είναι αμοιβαία επωφελής. Δύο κρατούμενοι έχουν συλληφθεί για το ίδιο αδίκημα και κρατούνται σε διαφορετικά κελιά. Κάθε έχει δύο επιλογές: ομολογώ, ή να πω τίποτα. Υπάρχουν τρία πιθανά αποτελέσματα. Μία θα μπορούσε να ομολογήσω και συμφωνούν να καταθέσουν κατά την άλλο ως μάρτυρας μέλος, που λαμβάνει μια φράση του φωτός, ενώ ο κρατούμενος συμπολίτες λαμβάνει ένα βαρύ φράση. Που θα μπορούν να κάνουν δύο πω τίποτα και δύνανται να τυχερός και λάβετε ελαφρές ποινές ή ακόμη και επιτρέψτε να απενεργοποιήσετε, λόγω έλλειψης σταθερή αποδεικτικά στοιχεία. Ή που μπορεί να τόσο ομολογήσω, πιθανόν να λάβετε αναπτήρων που είχαν μεμονωμένες προτάσεις από ό, τι θα λάβει ένα είχε είπε τίποτα και ο άλλος είχε έδωσε μαρτυρία εναντίον του. Το δεύτερο αποτέλεσμα θα ήταν το καλύτερο για δύο κρατουμένων. Ωστόσο, ο κίνδυνος ότι το άλλο μπορεί να ομολογήσω και να ενεργοποιήσετε μάρτυρας του κράτους είναι πιθανόν να ενθαρρύνει να ομολογήσουμε, δύο εκφόρτωσης τόσο με τις ποινές που τους μπορεί να έχουν αποφευχθεί θα είχε μπορέσει να συνεργαστούν στη σιωπή. Σε μια κατάσταση ολιγοπωλείου, επιχειρήσεις που πολύ συχνά συμπεριφέρονται σαν αυτούς τους κρατουμένους, δεν τη ρύθμιση των τιμών τόσο υψηλή όσο θα μπορούσαν να κάνουν εάν εμπιστεύτηκαν μόνο οι άλλες επιχειρήσεις να μην χαμηλότερες τιμές από τους. Ως αποτέλεσμα, βρίσκονται σε χειρότερη θέση.