Θεματοφύλακας του νομισματικού συστήματος. Μια Κεντρική Τράπεζα θέτει βραχυπρόθεσμων επιτοκίων και επιβλέπει την υγεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένων ενεργώντας ως δανειστής έσχατης προσφυγής στις εμπορικές τράπεζες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσχέρειες. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η Κεντρική Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών, που ιδρύθηκε το 1913. Τράπεζα της Αγγλίας, που αποκαλείται χαϊδευτικά "Γριά του Threadneedle δρόμο", ιδρύθηκε το 1694, 26 χρόνια μετά τη δημιουργία της πρώτης Κεντρικής Τράπεζας στον κόσμο στη Σουηδία. Με τη γέννηση του ευρώ το 1999, η νομισματική πολιτική εξουσίες των κεντρικών τραπεζών των 11 ευρωπαϊκές χώρες μεταφέρθηκαν προς μια νέα Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με έδρα τη Φρανκφούρτη. Κατά τη διάρκεια του 1990 η εκεί ήταν μια τάση να καταστεί κεντρικών τραπεζών ανεξάρτητο από την πολιτική παρέμβαση τις καθημερινές δραστηριότητες και να τους επιτρέψει να ρυθμίσετε επιτόκια. Ανεξάρτητες κεντρικές τράπεζες πρέπει να είναι σε θέση να επικεντρωθεί στις μακροπρόθεσμες ανάγκες μιας οικονομίας, ότι μπορεί να είναι η πολιτική παρέμβαση από τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες της κυβέρνησης. Στη θεωρία, μια ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα θα πρέπει να μειωθεί ο κίνδυνος του πληθωρισμού. Ορισμένες κεντρικές τράπεζες είναι νόμιμα υποχρεούται να καθορίσει επιτόκια, έτσι ώστε να χτυπήσει ένα στόχο πληθωρισμού ρητή. Οι πολιτικοί είναι συχνά στον πειρασμό να εκμεταλλευτεί ένα δυνατό βραχυπρόθεσμα trade-off μεταξύ πληθωρισμού και ανεργίας, ακόμα κι αν είναι η μακροπρόθεσμη συνέπεια της χαλάρωσης της πολιτικής σε αυτόν τον τρόπο (λένε οι περισσότεροι οικονομολόγοι) που επιστρέφει αυτό που ξεκίνησε με το ποσοστό ανεργίας και ο πληθωρισμός είναι υψηλότερος. Μια ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα, επειδή δεν πρέπει να ανησυχείτε για να πείσει το εκλογικό μας σώμα να ψηφίσουμε, είναι πιο πιθανό να ενεργεί προς το καλύτερο μακροπρόθεσμο συμφέρον της οικονομίας.