Η Scottish παραλλαγή του τέλη μεσαιωνική two-handed μακρύ ξίφος. Χαρακτηρίζεται ως ένα σταυρό λαιμό του κλίση προς τα εμπρός quillons με Τετράφυλλος απολήξεις. Ήταν σε χρήση από το 15ο και 17ο αιώνα.

Το two-handed δίκοπο ξίφος ήταν ένα μεγάλο σπαθί που χρησιμοποιούνται στην καθυστερημένη μεσαιωνική και πρώιμη νεότερη περίοδο. Που χρησιμοποιήθηκε στους σταθερή clan πολέμου και συνόρων αγώνες με τους Άγγλους από περίπου 1400 στους 1700. Claymores αν και υπήρχε ήδη από πολέμους της σκοτικής ανεξαρτησίας ήταν μικρότερο και λίγοι είχαν το τυπικό Τετράφυλλος σχεδιασμό (όπως μπορεί να δει σε μεγάλη σφραγίδα του John Balliol βασιλιά της Σκωτίας). Η τελευταία γνωστή μάχη στην οποία θεωρείται ότι έχουν χρησιμοποιηθεί σε ένα σημαντικό αριθμό ήταν η μάχη του Killiecrankie το 1689. Ήταν κάπως μικρότερη από άλλα τα δύο χέρια τα ξίφη της εποχής. Η two-handed claymore φαίνεται να είναι ένα παρακλάδι της Σκωτίας πρώιμη μεσαιωνική longswords (παρόμοιο με το Espee de Guerre ή Grete σπαθί του πολέμου) που είχε αναπτύξει ένα ξεχωριστό ύφος της ένα σταυρό-λαιμό με κλίση προς τα εμπρός όπλων που κατέληξε σε spatulate οιδήματα.Λοβωτά λαβές ξίφους στις προηγούμενες ξίφη ήταν εμπνευσμένη από το ύφος της Viking. Το spatulate οιδήματα έγιναν αργότερα συχνά σε ένα σχέδιο Τετράφυλλος.

Η μέση claymore έτρεξε περίπου 140 cm (55 μέσα) σε συνολικό μήκος, με ένα πιάσιμο 33 cm (13 in), λεπίδα 107 cm (42 μέσα), και βάρος περίπου 5,5 lb (2,5 kg).

Αρκετά ομοιόμορφη σε στιλ, το ξίφος ορίστηκε με ένα τιμόνι λαβών ξίφους που συχνά καλύπτονται από ένα καρύδι ημισελινοειδή και μια φρουρά με ίσια, με κλίση προς τα εμπρός όπλα που καταλήγει σε quatrefoils, και langets που τρέχει κάτω από το κέντρο της λεπίδας από την φρουρά. Ένα άλλο κοινό ύφος του two-handed claymore (αν και λιγότερο γνωστές σήμερα) ήταν το δίκοπο ξίφος "clamshell hilted". Είχε ένα crossguard που αποτελείται από δύο πτωτική-κάμπτοντας όπλα και τα δύο μεγάλα, στρογγυλά, κοίλη πλάκες που προστατεύονται foregrip. Ονομάστηκε έτσι επειδή το γύρο φύλακες έμοιαζε με μια ανοικτή Αχιβάδα.