Η δυνατότητα των βιολογικών και χημικών συστημάτων να κάνει διάκριση μεταξύ μορίων και ρυθμίζει τη συμπεριφορά αναλόγως. Πώς μορίων που ταιριάζουν είναι θεμελιώδης σε επιστήμες όπως η βιοχημεία, ιατρική χημεία, επιστήμες των υλικών και επιστήμης διαχωρισμού. a μεγάλο μέρος της προσπάθειας έχει καλυφθεί στην προσπάθειά τους να αξιολογεί τις υποκείμενες ενδομοριακές δυνάμεις. Η ασθενής δυνάμεις που δρουν για μικρές αποστάσεις (υδρογονικοί δεσμοί, van der Waals αλληλεπιδράσεις και aryl στοίβαξης) παρέχουν περισσότερες από της επιλεκτικότητας που παρατηρήθηκαν σε βιολογική χημεία και επιτρέπουν μοριακή αναγνώριση. Το συμβάν την αναγνώριση προετοιμάζει τη συμπεριφορά όπως η αναπαραγωγή σε νουκλεϊκά οξέα, ανοσολογική αντίδραση σε αντισωμάτων, μεταγωγή σήμα σε υποδοχείς, και κανονισμού σε ένζυμα. Περισσότερες μελέτες της αναγνώρισης στην οργανική χημεία έχουν εμπνευστεί από αυτά τα βιολογικά φαινόμενα. Είναι το καθήκον της χημείας και bioorganic την ανάπτυξη συστημάτων ικανών να τέτοια σύνθετη συμπεριφορά με μορίων που είναι κατανοητή και διαχειρίσιμες σε μέγεθος, δηλαδή, με τα συστήματα μοντέλο.