Η ευρέως αποδεκτή υπόψη τον τρόπο με τον άνθρωπο κατηγοριοποίηση που ήταν το διαδεδομένο πρότυπο από την εποχή του Αριστοτέλη μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Αυτή η θεωρία υποστηρίζει ότι η εννοιολογική και γλωσσική κατηγορίες έχουν 'επιδείνωσαν structure'. Αυτό σημαίνει ότι μια οντότητα αντιπροσωπεύει μια κατηγορία κράτη λόγω πληροί ένα σύνολο συνθηκών απαραίτητα και επαρκή (από κοινού) για την προσχώρηση της κατηγορίας. Οι προϋποθέσεις αυτές ονομάζονται «αναγκαία και επαρκή» επειδή είναι μεμονωμένα αναγκαία αλλά μόνο συλλογικά επαρκή για να ορίσετε μια κατηγορία.

Παραδοσιακά, οι συνθήκες ήταν θεωρείται ότι αισθητηριακές ή αντιληπτική στη φύση. Να απεικονίζουν, εξετάστε το ενδεχόμενο το πτυχίο κατηγορία. Για μία οντότητα να ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, αυτή πρέπει να τηρούν τους ακόλουθους όρους: «δεν παντρεύτηκε» · 'είναι αρσενικά'; «είναι ένας ενήλικας». Καθεμία από αυτές τις συνθήκες, είναι απαραίτητη για τον ορισμό της κατηγορίας, αλλά κανένας από αυτούς δεν είναι μεμονωμένα επαρκή, επειδή «είναι δεν είναι παντρεμένα» θα μπορούσε εξίσου κρατήστε για spinster, ενώ «είναι αρσενικά» θα μπορούσε εξίσου κρατήστε για σύζυγό της, και ούτω καθεξής. Του κατά τη διάρκεια του 1970 πειραματική συμπεράσματα, τα οποία προέκυψαν υπό το λάβαρο της θεωρίας πρωτότυπο που έδειξε η κλασική θεωρία της κατηγοριοποίησης να είναι αβάσιμα ως μοντέλο της ανθρώπινης κατηγοριοποίησης.