Όρος αρχικά χρησιμοποιείται για να περιγράψει το έργο από περίπου 1950 το ζωγράφων αφηρημένη εξπρεσιονιστικής Mark Rothko, Barnett Newman και Clyfford ακόμη, η οποία χαρακτηρίζεται από μεγάλες περιοχές των περισσότερο ή λιγότερο επίπεδη ενιαίο χρώμα. «Το χρώμα πεδίο ζωγράφοι» ήταν ο τίτλος του κεφαλαίου αντιμετώπιση αυτών των καλλιτεχνών στην την αμερικανική λόγιος Irvine Sandler του πρωτοποριακή ιστορία, Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός, που δημοσιεύτηκε το 1970. Γύρω από το 1960 μια πιο καθαρά αφηρημένη μορφή του πεδίου χρώμα χρωματισμού προέκυψε στο έργο του Helen Frankenthaler, Morris Louis, ο Kenneth Noland και άλλους. Διέφεραν από Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός ότι αυτές οι καλλιτέχνες να εξαλειφθούν τόσο το συναισθηματικό, μυθικής ή θρησκευτικών περιεχόμενο της προηγούμενης κυκλοφορίας και η εφαρμογή πολύ προσωπική και ζωγραφικής ή gestural που σχετίζεται με αυτό. Το 1964, διοργανώθηκε μια έκθεση των τριάντα ένα καλλιτεχνών που συνδέονται με την εξέλιξη αυτή με τη κριτικός Κλήμης Greenberg στο Los Angeles County Μουσείο Τέχνης. Με τον τίτλο αυτό Post-Painterly αφαίρεσης, ένας όρος που συχνά επίσης χρησιμοποιείται για να περιγράψει το έργο του 1960 γενιάς και οι διάδοχοί τους. Στη Βρετανία υπάρχει ήταν σημαντικές εξελίξεις της ζωγραφικής πεδίο χρώματος στη δεκαετία του 1960 στο έργο του Robyn Denny, John Hoyland, Richard Smith και άλλοι.