Το 1918 πανδημία γρίπης (η «ισπανική γρίπη») ήταν πανδημία γρίπης, και το πρώτο από τα δύο πανδημιών, με τη συμμετοχή του ιού γρίπης των χοίρων (το δεύτερο ήταν το 2009 πανδημία, εστία της γρίπης των χοίρων). Ήταν μια ασυνήθιστα σοβαρή και θανατηφόρος επιδημία που εξαπλώθηκει σε ολόκληρο τον κόσμο. Ιστορικά και επιδημιολογικά δεδομένα δεν επαρκούν για να προσδιορίσουν τη γεωγραφική καταγωγή της. Τα περισσότερα θύματα ήταν υγιή τους νεαρούς ενήλικες, σε αντίθεση με τις περισσότερες εστίες ορνίθων, που ως επί το πλείστον επηρεάζουν τα νεαρά άτομα, στους ηλικιωμένους ή αποδυναμωμένους ασθενείς. Στη γρίπη πανδημία ενέχεται στο ξέσπασμα της εγκεφαλίτιδας lethargica τη δεκαετία του 1920.

Η πανδημία διήρκεσε από το Μάρτιο του 1918-1920 Ιουνίου, εξάπλωση ακόμη και στις αρκτικές και απομακρυσμένες νησιωτικές περιοχές του Ειρηνικού. Μεταξύ 50 και 100 εκατομμύρια ανθρώπων πέθαναν, καθιστώμενη μία από τις θανατηφόρες φυσικές καταστροφές στην ανθρώπινη ιστορία. Ακόμη και για την χαμηλότερη εκτίμηση των 50 εκατομμυρίων ατόμων, το 3% του παγκόσμιου πληθυσμού (που ήταν 1,86 δισεκατομμύρια κατά το χρόνο αυτό) πέθανε από την ασθένεια. Περίπου 500 εκατομμύρια ή 27%, μολύνθηκαν.