Cuprates (από το λατινικό cuprum έννοια χαλκού) είναι χημικές ενώσεις που περιέχουν χαλκό ανιόντων. Cuprates είναι γνωστό εδώ και αιώνες και χρησιμοποιούνται ευρέως σε ανόργανης και Οργανικής Χημείας. Ωστόσο, ενδιαφέρον για τους αυξήθηκε σημαντικά από το 1986 μετά την ανακάλυψη της υπεραγωγιμότητας υψηλής θερμοκρασίας σε ένα οξείδιο του χαλκού βαρίου λανθανίου από Georg Bednorz και Karl Mόller.[1] Περισσότερα από 100.000 επιστημονικά έγγραφα δημοσιεύθηκαν στις υπεραγωγιμότητα στο cuprates μεταξύ του 1986 και της 2001, [2] και Bednorz και Müller ήταν απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής, μόνον ένα έτος μετά την ανακάλυψη.[3] Από το 1986 έως το 2008, όλα σχεδόν τα γνωστά υψηλή θερμοκρασία υπεραγωγοί ήταν cuprate υπεραγωγοί και οι υψηλότερες επιβεβαιωθεί, περιβάλλοντος-πίεση, υπεραγώγιμων μετάβαση θερμοκρασία (Tc) ήταν 135 K σε μια πολυεπίπεδη cuprate HgBa2Ca2Cu3Ox είχε επιτευχθεί το 1993.[4] [5]