Το ιρλανδικό λιμό του 1740–1741 (Irish: χρόνια δουλειάς με μια Áir, που σημαίνει το χρόνο της σφαγής) στο Βασίλειο της Ιρλανδίας ήταν ίσως παρόμοιο μέγεθος για να γνωστότερου μεγάλου λιμού του 1845–1852. Σε αντίθεση με τον λιμό από την δεκαετία του 1840, που προκλήθηκε εν μέρει από μια μυκητώδη μόλυνση της καλλιέργειας γεωμήλων και, χωριστά, ακραίες κυβερνητικούς κανονισμούς, των 1740–41 οφείλεται στις εξαιρετικά ψυχρό και στη συνέχεια βροχερός καιρός διαδοχικά έτη, που προκύπτουν σε μια σειρά από κακές συγκομιδές. Πείνα περισσότερο ένα φάσμα θανατηφόρες ασθένειες. Το κρύο και τις επιπτώσεις του επεκταθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη, και αυτό τώρα φαίνεται να είναι η τελευταία σοβαρή κρύο περίοδος στο τέλος της την μικρή εποχή των παγετώνων της σχετικά με το 1400–1800.