Η εποχή της σύγχρονης μοριακή βιολογία άρχισε τη δεκαετία του 1950 όταν οι James Watson και Φράνσις Κρικ ανακάλυψαν τη διπλή ηλιακή δομή του δεσοξυριβονουκλεϊκού οξύ (DNA). Αυτή η ανακάλυψη καθιέρωσε το "κεντρικό δόγμα" της μοριακής βιολογίας. Οι Γενετικής πληροφορίες είναι κωδικοποιημένες μέσω DNA και αντιγράφονται σε μια υπηρεσία messenger Ριβονουκλεϊκό οξύ (mRNA). Το γενετικό κώδικα με το mRNA στη συνέχεια χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει μια πρωτεΐνη. Πρόσφατα εργασία από πολλά άτομα κορυφώθηκε με τον προσδιορισμό της ακολουθίας του ανθρώπινου γονιδιώματος ολόκληρο. Η ακολουθία του γονιδιώματος είναι εξαιρετικά πολύτιμη για την αναγνώριση των γονιδίων που συμβάλλουν στην ασθένεια, αλλά επίσης προκάλεσε και νέα προβλήματα. Για παράδειγμα, οι περισσότερες του DNA στο γένωμα δεν φαίνεται να έχουν κώδικα πρωτεΐνης. Τις περιφέρειες αυτές ήταν που μερικές φορές ονομάζονται "ανεπιθύμητο DNA" επειδή δεν είχαν ένα προφανή σκοπός. Είναι γνωστό ότι σημαντικΆ γονιδίων είναι κρυμμένα σε αυτές τις αχαρακτήριστες περιοχές DNA. Αυτά περιλαμβάνουν τα γονίδια που δεν έχουν κωδικό για πρωτεΐνες, αλλά αντίθετα δημιουργούν βιολογικά δραστικά RNAs. Ενα είδος Τύπος πολύ σημαντικό αυτών των "noncoding RNAs" είναι το microRNA.