Την περίοδο της Ευρωπαϊκής ιστορίας αυτό σηματοδότησε το τέλος των μέσων ηλικιών. Άρχισε στην Ιταλία στα τέλη του 14ου αιώνα. Σε γενικές γραμμές, θεωρείται συνήθως ως που εκτείνεται το δέκατο τέταρτο, δέκατη πέμπτη και δέκατη έκτη αιώνες, αν και αυτό δεν πέτυχε μεγάλη Βρετανία, για παράδειγμα, μέχρι τη δεκαετία του 1490 ή έτσι. Η αναγέννηση είδε ένα ξύπνημα σε σχεδόν όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, ειδικά επιστήμη, φιλοσοφία και τις τέχνες. Την περίοδο ορίζεται καλύτερα από την εμφάνιση της μια γενική φιλοσοφία που υπογράμμισαν τη σημασία της διάνοιας, το άτομο, και παγκόσμιες υποθέσεις. Που αντιπαραβάλλει έντονα με την μεσαιωνική κοσμοθεωρία, που χαρακτηρίζεται από την κυρίαρχη ανησυχία της πίστης, η κοινωνική, συλλογική και πνευματική σωτηρία.

Προεξεχόντων συγγραφείς κατά τη διάρκεια της αναγέννησης περιλαμβάνουν Νικολό Μακιαβέλι και Baldassare Castiglione στην Ιταλία, Μιγκέλ ντε Θερβάντες και Lope de Vega στην Ισπανία, Jean Froissart και Φρανσουά Ραμπελαί στη Γαλλία, ο Sir Thomas More και Sir Philip Sidney στην Αγγλία, και ή Ντεζιντέριους Έρασμος στην Ολλανδία.