Η πρώτη ακαδημίες τέχνης εμφανίστηκε στην Ιταλία κατά τη στιγμή της αναγέννησης. Ήταν ομάδες Καλλιτεχνών, του οποίου στόχος ήταν να βελτιώσει την κοινωνική και επαγγελματική θέση της καλλιτέχνες, καθώς και ως προς την παροχή διδασκαλίας (δείτε Ecole des Beaux Arts). Για το σκοπό αυτό επιδίωξαν όπου είναι δυνατόν να έχουμε ένα βασιλικό ή Πριγκηπικό Πατρών. Προηγουμένως, ζωγράφων και γλυπτών είχε οργανωθεί σε συντεχνίες και θεωρήθηκαν απλή τεχνίτες ή τεχνίτες. Ακαδημίες έγινε ευρέως διαδεδομένη από το δέκατο έβδομο αιώνα, όταν άρχισαν επίσης να οργανώσει ομαδικές εκθέσεις των μελών τους εργασίας. Αυτό ήταν μια ζωτικής σημασίας καινοτομία, δεδομένου ότι για πρώτη φορά να παρέχεται ένα μέρος της αγοράς, και ξεκίνησε ως ένα βαθμό να δωρεάν καλλιτεχνών από τους περιορισμούς του άμεση βασιλικό, εκκλησιών, ή ιδιωτικό αιγίδα. Το πιο ισχυρό από τις ακαδημίες ήταν η γαλλική Académie Royale de ζωγραφική et de γλυπτική, ιδρύθηκε το 1648 και στεγάζεται σε το Palais du Louvre στο Παρίσι. Ακαδημίας άρχισε να κατέχουν εκθέσεις το 1663 και αυτά στο κοινό άνοιξε από 1673. Μετά τη γαλλική επανάσταση, το όνομα άλλαξε σε απλό Académie des Beaux-Arts. Η Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου ιδρύθηκε το 1768 με Joshua Reynolds (αργότερα Sir Joshua) ως πρώτος πρόεδρός. Από τα μέσα του 19ου αιώνα οι ακαδημίες είχε γίνει ιδιαίτερα συντηρητική και από τους μονοπώλιο από τις μεγάλες εκθέσεις αντιστάθηκε την αυξητική τάση της καινοτομίας σε Νατουραλισμός, ρεαλισμός, Ιμπρεσιονισμός και τους διαδόχους του. Το αποτέλεσμα ήταν ότι εναλλακτικές παρουσίαζαν κοινωνιών καθιερώθηκαν και ιδιωτική εμπορική γκαλερί άρχισαν να εμφανίζονται (δείτε σαλόνι). Οι ακαδημίες ήταν παρακάμπτεται και η ακαδημαϊκή τέχνη όρος έχει τώρα η υποτιμητική χροιά των Συντηρητικών ή ντεμοντέ.