Την εφαρμογή των χημικών τεχνικών για τη μελέτη της αρχαιολογικά ευρήματα, φυσικών ή ανθρωπογενών, προκειμένου να διαπιστωθεί η σύνθεσή τους ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, την ηλικία τους. Παραδοσιακά χημική ανάλυση χρησιμοποιεί υγρή μεθόδους, στην οποία ένα δείγμα φέρεται σε λύση και τα στοιχεία είναι ποσοτικός με κατακρήμνιση ή τιτλοδότησης. Οι μέθοδοι αυτές εφαρμόζονταν στα αρχαία κέρματα ήδη ως τα τέλη 18ου centuary. Η προφανής ανάγκη να ελαχιστοποιηθεί ζημίες σε ένα αναντικατάστατο αντικείμενο ώθησε την ανάπτυξη τεχνικών microchemical. Σύγχρονη ανάλυση βασίζεται στην οργανική μεθόδους που απαιτούν μόνο πολύ μικρά δείγματα ή είναι τελείως καταστροφικά. Αν και αυτές οι μέθοδοι βασίζονται σε φυσικά φαινόμενα, αντί για χημικό μετασχηματισμό, όλες οι διαδικασίες που είναι ικανές να το ποιοτικό και ποσοτικό προσδιορισμό της ατομικές ή μοριακές σύνθεσης του αντικειμένου υπό μελέτη περιλαμβάνονται συνήθως κάτω από την επικεφαλίδα ευρεία αρχαιολογικό χημείας.