"Ούτε ο δανειολήπτης ούτε ένας δανειστής είναι,", έγραψε ο Σαίξπηρ στον "Άμλετ". Στην πραγματικότητα, η διαθεσιμότητα του χρέους, και την προθυμία να αναλάβει, είναι ένα κρίσιμο συστατικό της οικονομικής ανάπτυξης, διότι επιτρέπει σε ιδιώτες, επιχειρήσεις και κυβερνήσεις να κάνουν επενδύσεις δεν διαφορετικά θα μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά. Η τιμή του χρέους είναι ενδιαφέρον. , Μέχρι πρόσφατα, δανεισμού ήταν μια δραστηριότητα που κυριαρχείται από τις τράπεζες (αν και καιρό διαθέσιμο από στεγαστικά δάνεια για τα άτομα που αγοράζουν τα σπίτια τους ειδική στέγαση εξοικονόμηση ιδρύματα). Δεδομένου ότι τη δεκαετία του 1960, χρέος έχει γίνει όλο και περισσότερο διαθέσιμα από άλλες πηγές. Εταιρείες έχουν πωλήσει τρισεκατομμύρια δολάρια την αξία των ομολόγων στους επενδυτές στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Άτομα ήταν σε θέση να δανειστεί με πιστωτικές κάρτες, και για όσους έχουν πουθενά αλλού να γυρίσει υπάρχουν καταστήματα πιόνι και τοκογλύφους, που χρεώνουν με πολύ υψηλά επιτόκια. Συνολικό χρέος ιδιωτικού τομέα το 2003 ήταν περίπου 150% του ΑΕΠ στις Ηνωμένες Πολιτείες, έναντι λιγότερο από 100% το 1928. Στις περισσότερες χώρες, μακράν το μεγαλύτερο ενιαίο δανειολήπτη είναι το κράτος, μέσω του εθνικού χρέους.