Υπάρχουν μερικά πιο επίκαιρα θέματα στα οικονομικά από το ποιος είναι ο ρόλος κράτους θα πρέπει να διαδραματίσει στην οικονομία. Άφθονο οικονομολόγοι παρείχε πνευματική υποστήριξη για κρατική παρέμβαση κατά την εποχή του big κυβέρνηση, ιδιαίτερα από τη δεκαετία 1930 για τη δεκαετία του 1980. Keynesians υποστήριξε ότι το κράτος πρέπει να διαχειριστείτε το ποσό της ζήτησης στην οικονομία για τη διατήρηση της πλήρους απασχόλησης. Άλλοι συνηγόρησαν υπέρ μια σχεδιασμένη οικονομία, στην οποία η κυβέρνηση θα αποφασίσει τιμή επίπεδα, να επιβλέπει την κατανομή των πόρων εν ανεπαρκεία και να τρέξει τα πιο σημαντικά μέρη της οικονομίας (το "επιβλητική ύψη") ή, σε κομμουνιστικές χώρες, ολόκληρη την οικονομία. Το ρόλο του κράτους αυξήθηκε εις βάρος των δυνάμεων της αγοράς. Οικονομολόγους που παρέχονται πολλά παραδείγματα ανεπαρκειών της αγοράς που φαινόταν να δικαιολογήσει αυτό. Δεδομένου ότι της δεκαετίας του 1950, έχει υπάρξει αυξανόμενη απόδειξη ότι η κυβερνητική παρέμβαση επίσης μπορεί να είναι εσφαλμένη, και συχνά μπορεί να επιβάλει ακόμα μεγαλύτερο κόστος σε μια οικονομία της από την αδυναμία της αγοράς. Ένας λόγος είναι ότι όταν μια κυβέρνηση ενεργεί, κάνει συνήθως έτσι ως ένα μονοπώλιο, με όλα τα συνεπακόλουθα οικονομική ανταποδοτικότητα αυτό συνεπάγεται. Στην πράξη, πολιτικών της κεϋνσιανής απαιτούν διαχείριση συχνά ως αποτέλεσμα τον πληθωρισμό, και έτσι να χάσει μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας τους. Εκεί ήταν η αυξανόμενη ανησυχία ότι δημοσίων επενδύσεων παραγκωνισμός ανώτερη ιδιωτικών επενδύσεων, και ότι άλλες δημόσιες δαπάνες για πράγματα όπως η υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση και συντάξεων ήταν ομοίως αποθάρρυνση ιδιωτικές παροχές. Κυβέρνηση διαχείριση εμπορικών επιχειρήσεων συχνά φάνηκε να είναι ανεπαρκής και, ξεκινώντας στη δεκαετία του 1980, εθνικοποίηση έδωσε τη θέση της ιδιωτικοποίησης. Ακόμη και όταν το κράτος δεν ήταν άμεσα υπεύθυνος για την οικονομική δραστηριότητα, αλλά αντίθετα να θέσει τους κανόνες που διέπουν την ιδιωτική συμπεριφορά, υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία του κανονιστικού αποτυχία. Υψηλούς συντελεστές φορολόγησης, άρχισε να αποθαρρύνουν τα άτομα και εταιρείες από την επιχείρηση οικονομικών δραστηριοτήτων που θα, χωρίς τον φόρο, απέβησαν αποδοτικές; δημιουργία πλούτου που υπέστη. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι συμφωνούν ότι υπάρχει ανάγκη για κάποιο ρόλο της κυβέρνησης στην οικονομία. Μια αγορά οικονομία μπορεί να λειτουργήσει μόνο εάν υπάρχει ένα κατάλληλο νομικό σύστημα και, ιδιαίτερα, σαφώς καθορισμένες, εκτελεστή ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ. Το νομικό σύστημα είναι πιθανώς ένα παράδειγμα του τι οικονομολόγοι καλούν ένα δημόσιο αγαθό (αν και την ύπαρξη σε πολλές χώρες και βιομηχανίες της αυτορρύθμισης κάποια δείχνει ότι δεν είναι πάντα τόσο). Αν και οι πολιτικοί σε πολλές χώρες πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της περιόδου από το 1980 που μιλάμε για την ανάγκη να περιορίσει το ρόλο του κράτους στην οικονομία, και σε πολλές περιπτώσεις εισήγαγε πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, την απορρύθμιση και την απελευθέρωση για να συμβεί αυτό, δημόσιες δαπάνες συνέχισε να αυξάνεται ως ποσοστό του ΑΕΠ. Εντός του ΟΟΣΑ, δημόσιες δαπάνες αντιπροσώπευαν ένα μεγαλύτερο κομμάτι του ΑΕΠ το 2002 από το 1990, που ήταν με τη σειρά υψηλότερο από το 1980. Πράγματι, έχει αυξηθεί κατά τη διάρκεια κάθε δεκαετία από την έναρξη του 20ού αιώνα. Ένας λόγος ήταν ότι οι κυβερνήσεις έπρεπε να τιμήσει τις δεσμεύσεις που δαπανών για συντάξεις και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από προηγούμενες γενιές των πολιτικών.