Στο Ρωμαϊκός καθολικισμός, μερική διαγραφή των χρονική τιμωρία (μη-αιώνια) για αμαρτία μετά την ενοχή της αμαρτίας έχει συγχωρεθεί μέσω μετάνοια. Την έννοια της συγχωροχάρτια γεννήθηκε μέσα από τις πεποιθήσεις ότι (1) θεία δικαιοσύνη απαίτησε τον αμαρτωλό πληρώσει για παραπτώματα του / της, ακόμα κι αν έχουν συγχωρηθεί, είτε σε αυτή τη ζωή στο καθαρτήριο? (2) ελεημοσύνη στην εκκλησία είναι ένα σωφρονιστικό εργασία· και (3) η εκκλησία κατείχε ένα θησαυροφυλάκιο της αξίας που έχουν κερδίσει από τους αγίους που θα μπορούσε να εφαρμοστεί στους αμαρτωλούς. Από τον ύστερο μεσαίωνα, του συστήματος ανοχών ήταν άκρατη κατάχρηση, και άπληστοι υπέρθυρα και προσέλαβε πωλητές πωλούνται εισιτήρια στον ουρανό για να χρηματοδοτήσετε ακριβά κτιριακά έργα και γραμμή την τσέπη τους. Τις καταχρήσεις είχαν σταματήσει στο αναμόρφωση σύνοδο του Τρέντο το 1562, και σήμερα θα πρέπει να κάνει καλή έργα, δεν πληρώνουν χρήματα, να κερδίσουν συγχωροχάρτια.