Κιτς είναι η γερμανική λέξη για τα σκουπίδια. Κάποια στιγμή στη δεκαετία του 1920 μπήκε σε χρήση στην αγγλική γλώσσα για να περιγράψει τα ιδιαίτερα φθηνό, χυδαία και συναισθηματική μορφές πολιτισμού δημοφιλή και εμπορικά. Το 1939, ο κριτικός της αμερικανικής τέχνης Clement Greenberg δημοσίευσε ένα διάσημο δοκίμιο με τίτλο «Πρωτοπορία και κιτς». Σε αυτό ορίζονται κιτς και εξέτασε τη σχέση του με την υψηλή τέχνη παράδοση όπως συνεχίστηκε στον εικοστό αιώνα από την avant-garde: «όπου υπάρχει μια πρωτοπορία, γενικά επίσης βρίσκουμε μια οπισθοφυλακή. Αρκετά αληθινός — ταυτόχρονα με την είσοδο της πρωτοπορίας, ένα δεύτερο νέο πολιτιστικό φαινόμενο που εμφανίστηκε στη βιομηχανική Δύση: αυτό το πράγμα που οι Γερμανοί να το υπέροχο όνομα του κιτς: δημοφιλή, εμπορική τέχνη και τη λογοτεχνία με τους chromeotypes, καλύψεις περιοδικών, εικονογραφήσεις, διαφημίσεις, κηλίδα και παραλογοτεχνία, κόμικς, μουσική κασσίτερο τηγάνι δρομάκι, κλακέτες, ταινίες του Χόλυγουντ, κ.λπ., κ.λπ. "μερικά παραδείγματα για πληρέστερη κιτς περιλάμβάνουν πλαστικού ή πορσελάνης μοντέλα της την ΝταϊάναΠριγκίπισσα της Ουαλίας, ιαπωνικά manga κόμικς και το εύρος της Hello Kitty ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ, πολλές υπολογιστή παιχνίδια, το σύνολο του Λας Βέγκας και την Disneyland, και το μαλακό πορνό υψηλός-ερμηνείας του περιοδικού Playboy. Greenberg είδε το κιτς ως το αντίθετο της υψηλής τέχνης αλλά από περίπου 1950 καλλιτεχνών άρχισε να ενδιαφέρεται σοβαρά για λαϊκή κουλτούρα, με αποτέλεσμα την έκρηξη της Pop art στη δεκαετία του 1960. Εν λόγω δέσμευση με κιτς συνέχισε να έρθουν στην επιφάνεια σε κινήσεις όπως Neo-Geo και στα έργα των καλλιτεχνών όπως John Currin ή Paul McCarthy.