Όταν η νομισματική πολιτική είναι αδύναμη. Περικοπή το επιτόκιο πρέπει να είναι η οδός διαφυγής από οικονομική ύφεση: ενίσχυση της προμήθειας σε χρήμα, αύξηση της ζήτησης και επομένως τη μείωση της ανεργίας. Αλλά Keynes ισχυρίστηκε ότι μερικές φορές μείωση των επιτοκίων, ακόμα και σε μηδέν, δεν θα βοηθούσε. Άτομα, τραπεζών και επιχειρήσεων θα μπορούσε να γίνει τόσο απρόθυμη ότι προτιμούσαν τη ρευστότητα των μετρητών, προσφέροντας πιστωτικό ή χρησιμοποιώντας τα εύσημα που την προσφορά. Υπό τις συνθήκες αυτές, η οικονομία θα παγιδευτούν σε ύφεση, παρά τις βέλτιστες προσπάθειες των νομισματικών πολιτικών υπευθύνων. Κεϋνσιανών υπολογίζεται η διάρκεια της ότι, στη δεκαετία του 1930, οι οικονομίες των τόσο των ΗΠΑ όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο αλιεύθηκαν σε μια παγίδα ρευστότητας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η ιαπωνική οικονομία υπέστη μια παρόμοια τύχη. Αλλά μονεταρισμού δεν έχει καμία θέση για τις παγίδες ρευστότητας. Μονεταριστές pin το φταίξιμο για τη μεγάλη κατάθλιψη και πιο πρόσφατες αναταραχές της Ιαπωνίας από άλλη παράγοντες και υπολογίζεται η διάρκεια ότι θα μπορούσαν να έχουν βρεθεί τρόποι να καταστεί η νομισματική πολιτική που λειτουργεί.