Μεταξύ όλων των υγρών, το νερό έχει σχεδόν μεγαλύτερη ικανότητα να αποθηκεύει θερμότητα, ενώ υφίστανται σχετικά μικρό θερμοκρασία αλλαγές. Στην πραγματικότητα, η άνω 2 m (6.2 ft) του Ωκεανού να αποθηκεύσετε τόσο θερμότητας ως ολόκληρη υπερκείμενων ατμόσφαιρας, η οποία έχει πολύ μικρότερη μάζα και πολύ λιγότερο δυνατότητα να αποθηκεύει θερμότητα. Ο Carl Rossby μετεωρολόγος-climatologist και άλλοι επιστήμονες πριν από αυτόν επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι η μεγάλη μάζα του παγκόσμιου Ωκεανού όχι μόνο θα μπορούσε να αποθηκεύσετε μεγάλες ποσότητες της θερμότητας αλλά επίσης θα μπορούσε να καταργήσετε αυτή η θερμότητα από την άμεση επαφή με την ατμόσφαιρα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, από χρόνια για χιλιετίες. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω της καθοδική κίνηση των υδάτων που παρατηρείται σε ορισμένες περιοχές του παγκόσμιου Ωκεανού όπως την θάλασσα Λαμπραντόρ. Πυκνά σχετικά επιφάνεια νερού μπορεί να βυθιστεί και λιγότερο πυκνό υπόγειας νερό εκτοπίζεται. Ακόμη και εάν η θερμοκρασία των επιφανειακών υδάτων είναι πιο θερμή από το υπόγειας νερό, μεταθέτει αυτό, εξακολουθεί να μπορεί να τα επιφανειακά ύδατα είναι άρα πυκνότερη από το υπόγειας νερό, εάν η περιεκτικότητα σε αλάτι είναι μεγαλύτερο από το υπόγειας νερό. Σε υπόγειας βάθη αυτή η θερμότητα μπορούν να μεταφερθούν μέσω ωκεάνια ρεύματα σε μεγάλες αποστάσεις στην οριζόντια, καθώς και η κατακόρυφη πριν επιστρέψει στην επιφάνεια της θαλάσσης σε τροποποιημένη μορφή οφείλεται στη μείξη των υδάτινων μαζών διαφορετικές θερμοκρασίες και salinities. Ο μηχανισμός αυτός ονομάζεται η κυκλοφορία thermohaline ("θερμική" αναφέρεται σε θερμοκρασία και "haline" για την περιεκτικότητα σε αλάτι) και είναι γνωστό ευρέως ως μεταφορική ταινία του Ωκεανού.