Μια προσέγγιση για τη λογοτεχνία που εστιάζει στον αναγνώστη, και όχι το ίδιο, το έργο, προσπαθώντας να περιγράψει το τι συμβαίνει στο μυαλό του αναγνώστη κατά την ανάγνωση ενός κειμένου. Ως εκ τούτου, η συνείδηση του αναγνώστη-που παράγεται από την ανάγνωση της εργασίας — είναι πραγματικό αντικείμενο κριτικής αναγνώστη-απάντηση. Οι επικριτές δεν είναι μετά από μια "σωστή" ανάγνωση του κειμένου ή αυτό που ο συντάκτης σκόπευε προφανώς, αντ ' αυτού, έχουν ενδιαφέρονται για ατομική εμπειρία του αναγνώστη με το κείμενο. Έτσι, δεν υπάρχει δεν ενιαία οριστική ανάγνωση ενός έργου, επειδή αναγνώστες δημιουργήσετε αντί να ανακαλύψετε απόλυτη έννοιες στα κείμενα. Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση δεν είναι ένα σκεπτικό για εσφαλμένη ή παράξενες αναγνώσεις, αλλά μια εξερεύνηση των δυνατοτήτων για μια πληθώρα αναγνώσεις. Αυτό το είδος της στρατηγικής εφιστά την προσοχή πώς διαβάζουμε και τι επηρεάζει τις μετρήσεις μας, και αυτό που αποκαλύπτει για τους εαυτούς μας.