Art για ήχο, χρησιμοποιώντας ήχο ως μέσο και το θέμα. Χρονολογείται από τις αρχές εφευρέσεις του μελλοντιστής Luigi Russolo ο οποίος, μεταξύ του 1913 και 1930, έχτισε μηχανήματα θορύβου που αναπαράγονται τη χρήση της βιομηχανικής εποχής και την έκρηξη του πολέμου, και μετέπειτα πειράματα των μετακινήσεων ντανταϊσμός και σουρρεαλιστικό. Σύνθεση της Marcel Duchamp παροράματος μουσικό προτεινόμενα τρεις φωνές στο τραγούδι σημειώνει από καπέλο, μια φαινομενικά αυθαίρετες πράξη που είχε αντίκτυπο για τη σύνθεση του John κλωβό, που το 1952 απαρτίζεται από 4 «33» - ένα μουσικό βαθμολογία τέσσερα λεπτά και τριάντα τρία δευτερόλεπτα (τέσσερα δευτερόλεπτα τριάντα τρία λεπτά είναι 273 δευτερόλεπτα. Της θερμοκρασίας μείον 273 Κελσίου είναι απόλυτο μηδέν). Από την δεκαετία του 1950 και 1960 καλλιτεχνών και συνθέτες όπως Bill Fontana χρησιμοποιούσατε κινητική γλυπτά και ηλεκτρονικά μέσα, επικαλυπτόμενα ζουν και μαγνητοσκοπημένου ήχο, προκειμένου να διερευνήσει το χώρο γύρω από τους. Από την εισαγωγή της ψηφιακής τεχνολογίας υγιών τέχνης έχει υποστεί ένα ριζοσπαστικό μετασχηματισμό. Καλλιτέχνες τώρα να δημιουργήσετε οπτικές εικόνες σε απάντηση ήχοι, επιτρέπουν το ακροατήριο για τον έλεγχο της τέχνης μέσα πίεσης μαξιλάρια, αισθητήρες και φωνή ενεργοποίησης, και στα παραδείγματα όπως του Jem Finer «Longplayer», επεκτείνετε έναν ήχο ώστε αυτό σχετίζεται για χίλια χρόνια.