Η μηνιγγίτιδα από στεροειδή είναι η φλεγμονή των προστατευτικών μεμβράνων που καλύπτουν τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό και συνολικά είναι γνωστές ως μήνιγγες. Η φλεγμονή προκαλείται από μόλυνση από ιούς, βακτήρια ή άλλους μικροοργανισμούς, και λιγότερο συχνά από ορισμένα φάρμακα. Η μηνιγγίτιδα μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή λόγω της εγγύτητας της φλεγμονής με τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό. Σε αυτή την περίπτωση, η κατάσταση χαρακτηρίζεται ότι χρήζει άμεσης ιατρικής φροντίδας.

Τα πιο κοινά συμπτώματα της μηνιγγίτιδας είναι κεφαλαλγία και αυχενική δυσκαμψία που συνδέονται με πυρετό, σύγχυση ή μεταβολή του επιπέδου συνείδησης, έμετο και μη ανοχή σε έκθεση στο φως (φωτοφοβία) ή δυνατούς ήχους (φωνοφοβία). Τα παιδιά συχνά εμφανίζουν μόνο μη ειδικά συμπτώματα, όπως ευερεθιστότητα και υπνηλία. Εάν υπάρχει εξάνθημα, μπορεί να υποδεικνύει ένα συγκεκριμένο αίτιο μηνιγγίτιδας. Για παράδειγμα, μηνιγγίτιδα προκαλούμενη από μηνιγγιτιδόκοκκο μπορεί να συνοδεύεται από χαρακτηριστικό εξάνθημα.

Η οσφυονωτιαία παρακέντηση είναι χρήσιμη για τη διάγνωση ή τον αποκλεισμό της μηνιγγίτιδας. Μια βελόνα εισάγεται στο νωτιαίο σωλήνα για την εξαγωγή δείγματος εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ), που περιβάλλει τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό. Το ΕΝΥ εξετάζεται σε ιατρικό εργαστήριο. Η πρώτη θεραπεία στην οξεία μηνιγγίτιδα συνίσταται στην άμεση χορήγηση αντιβιοτικών και μερικές φορές αντιικής αγωγής. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν κορτικοστεροειδή για την αποτροπή επιπλοκών από υπερβολική φλεγμονώδη αντίδραση. Η μηνιγγίτιδα μπορεί να προκαλέσει σοβαρές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις, όπως κώφωση, επιληψία, υδροκέφαλο και νοητικό έλλειμμα, ιδίως εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα. Κάποιες μορφές μηνιγγίτιδας (όπως αυτές που προκαλούνται από μηνιγγιτιδόκοκκο, αιμόφιλο ινφλουέντσας τύπου Β, πνευμονιόκοκκο ή από τον ιό της παρωτίτιδας) μπορούν να προληφθούν με ανοσοποίηση.