Χαμηλή φορολογία πολιτικές που επιδιώκονται από ορισμένες χώρες με την ελπίδα να προσελκύσουν διεθνείς επιχειρήσεις και κεφαλαίου. Οικονομολόγοι συνήθως εύνοια ανταγωνισμού σε οποιαδήποτε μορφή. , Αλλά μερικοί λένε ότι το φορολογικό ανταγωνισμό είναι συχνά μια πολιτική του, επαίτης-σου γείτονας, η οποία μπορεί να μειώσει τη φορολογική βάση μιας άλλης χώρας, ή αναγκάσει να αλλάξει το μείγμα φόρων, ή σταματήσει η φορολόγηση με τον τρόπο που θα ήθελε. Οικονομολόγους που ευνοούν φορολογικός ανταγωνισμός συχνά αναφέρω ένα άρθρο 1956 του Charles Tiebout (1924–68) με τίτλο "A καθαρή θεωρία των τοπικών δαπανών". Σε αυτό υποστήριξε ότι, αντιμέτωποι με μια επιλογή από διαφορετικούς συνδυασμούς του φόρου και τις κυβερνητικές υπηρεσίες, οι φορολογούμενοι θα επιλέξετε να εντοπίσετε πού παίρνουν πλησιέστερα στο μίγμα που θέλουν. Παραλλαγές σε φορολογικά ποσοστά μεταξύ των διαφόρων χωρών είναι καλή, επειδή δίνουν οι φορολογούμενοι, περισσότερες επιλογές και έτσι περισσότερες πιθανότητες να είναι ικανοποιημένοι. Αυτό επίσης το βάζει πίεση στις κυβερνήσεις για να είναι αποτελεσματική. Έτσι μέτρα της εναρμόνισης των φόρων είναι μια κακή ιδέα. Εκεί είναι τουλάχιστον μια μεγάλη προειδοποίηση σε αυτή τη θεωρία. Tiebout ανέλαβε, αποφασιστικά, ότι οι φορολογούμενοι είναι άκρως ευκίνητες και σε θέση να κινηθούν οπουδήποτε τους συνδυασμού των φόρων και των παροχών που είναι σε προσφορά. Αλλά πολλοί φορολογούμενοι, καθώς η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, δεν είναι σε θέση να μετακινούνται εύκολα. Φορολογικού ανταγωνισμού μπορεί να καταστήσει δυσκολότερη την αναδιανομή από πλούσιους στους φτωχούς, μέσω του συστήματος φορολόγησης επιτρέποντας τους πλούσιους να κινηθεί προς όπου οι φόροι δεν είναι αναδιανεμητικών.