Μια έκφραση πιθανώς δανείστηκε από το απόκρυφο βιβλίο της Σοφίας, να εκφράσω το γεγονός της εξέγερσης των πρώτων γονέων μας από το Θεό, και η συνακόλουθη αμαρτία και δυστυχία στην οποία συμμετείχαν και όλες τις επόμενες γενιές τους. Την ιστορία της πτώσης καταγράφεται σε Πτέραρχος 2 και 3. Ότι η ιστορία είναι να ερμηνεύεται πολύ κυριολεκτικά. Καταγράφει γεγονότα που βρίσκονται πίσω από το όλο σύστημα της αποκάλυψε την αλήθεια. Αναφέρεται από τον Κύριό μας και αποστόλους του, όχι μόνο όπως είναι αλήθεια, αλλά ως επίπλωση στο έδαφος όλα του Θεού μετέπειτα παρεκκλίσεις και σχέσεις με τα παιδιά των ανδρών. Τον πειρασμό και την πτώση του το ρεκόρ του Αδάμ πρέπει να ληφθούν ως ένα πραγματικό λογαριασμό ιστορικό, αν θέλουμε να καταλάβει τη Βίβλο σε όλα σαν αποκάλυψη του σκοπού του Θεού έλεος. Τα αποτελέσματα της αυτό το πρώτο αμάρτημα κατά το πρώτο μας οι ίδιοι γονείς ήταν (1) «ντροπή, μια αίσθηση της υποβάθμισης και ρύπανσης? (2) τρέμω τη δυσαρέσκεια του Θεού, ή μια αίσθηση της ενοχής, και η συνακόλουθη επιθυμία να κρύψει από την παρουσία του. Αυτά τα αποτελέσματα ήταν αναπόφευκτη. Που αποδεικνύουν την απώλεια όχι μόνο της αθωότητας αλλά Αρχική δικαιοσύνη, και, με αυτό, η δυσμένεια και συντροφιά του Θεού. Το κράτος ως εκ τούτου να Αδάμ που μειώθηκε από την ανυπακοή, ό, τι αφορά την υποκειμενική κατάστασή του, ήταν ανάλογη με εκείνη των έκπτωτων αγγέλων. Ήταν εντελώς και απολύτως κατέστρεψε"(Hodge του θεολογία). Αλλά η απιστία και ανυπακοή από μας πρώτα οι γονείς έφερε όχι μόνο στον εαυτό τους, την εξαθλίωση και την καταστροφή, που συνεπάγεται επίσης την ίδια θλιβερές συνέπειες σε όλα τα απογονικά στοιχεία τους. (1.) Την ενοχή του, δηλαδή, την ευθύνη για την ποινή, της αμαρτίας που έρχεται από την τεκμαρτή εκτίμηση από όλους τους άνδρες, επειδή όλα τα εκπροσωπήθηκαν από Αδάμ στην διαθήκη του έργα (q.v.). (See IMPUTATION.) (2). Ως εκ τούτου, επίσης, όλοι οι απόγονοι του κληρονομούν μια διεφθαρμένη φύση. Σε όλα από τη φύση που υπάρχει μια εγγενή και επικρατούσα τάση στην αμαρτία. Αυτό καθολική εξαχρείωση διδάσκεται από καθολική εμπειρία. Όλη την αμαρτία άνδρες, μόλις είναι σε θέση να ηθικές δράσεις. Η μαρτυρία των γραφών στο ίδιο αποτέλεσμα είναι πιο άφθονο (Rom. 1; 2; 3:1-19, κλπ.). (3.) Αυτή η έμφυτη διαφθορά είναι συνολικά: είμαστε από τη φύση "νεκρός στο υπερβεί και τις αμαρτίες," και πρέπει να «γεννημένους πάλι» πριν να μπούμε στο Βασίλειο (κατά Ιωάννη 3:7, κλπ.). (4.) Που προκύπτει από αυτό «διαφθορά του συνόλου της φύσης μας» είναι η απόλυτη ηθική αδυναμία μας να αλλάξει την φύση μας ή να υπακούσουμε το νόμο του Θεού. Σχολιάζοντας John 9:3, Ryle καλά παρατηρήσεις: "μια βαθιά και διδακτική αρχή βρίσκεται σε αυτά τα λόγια. Αυτοί σίγουρα να ρίξει λίγο φως σε αυτό το μεγάλο ερώτημα, η προέλευση του κακού. Ο Θεός έκρινε σκόπιμο να επιτρέψει κακό να υπάρχουν ώστε να μπορεί να έχει μια πλατφόρμα για την προβολή του έλεος, χάρη και συμπόνια. Αν ο άνθρωπος ποτέ δεν είχε πέσει εκεί θα έχουν καμία ευκαιρία να δείχνει το θείο έλεος. Αλλά επιτρέποντας κακό, μυστηριώδη, όπως φαίνεται, τα έργα του Θεού της χάριτος, έλεος, και της Σοφίας, στην εξοικονόμηση αμαρτωλοί ήταν θαυμάσια εμφάνισαν σε όλα του τα πλάσματα. Η εξόφληση της εκκλησίας των αμαρτωλών εκλέγει είναι τα μέσα "δείχνει να πριγκιπάτα και εξουσίες η πολλαπλή σοφία του Θεού" (εφ 3:10). Χωρίς πτώση, πρέπει να γνωρίζουμε τίποτα για τον σταυρό και το Ευαγγέλιο.» Για τα μνημεία της Αιγύπτου βρίσκονται αναπαραστάσεις θεότητας με ανθρώπινη μορφή, piercing με ένα δόρυ στο κεφάλι του ένα φίδι. Αυτό θεωρείται ως ένα παράδειγμα για την ευρεία διάδοση της παράδοσης της πτώσης. Την ιστορία της "χρυσής εποχής," που δίνει τόπο στην «εποχή του σιδήρου», η ηλικία της αγνότητας και αθωότητας, που ακολουθείται από ένα χρόνο, όταν ο άνθρωπος γίνεται ένα θήραμα για την αμαρτία και τη δυστυχία, όπως εκπροσωπείται στη μυθολογία της Ελλάδας και της Ρώμης, επίσης θεωρείται ως παράδοση της πτώσης. -Τα ελάφια Δευτ 14:5 (R.V., "Αγρίμι"); 1 βασιλέων 4:23 (R.V., "ζαρκάδια"). Αυτό το ζώο, που ονομάζεται στην εβραϊκή yahmur, από μια λέξη που σημαίνει "να είναι κόκκινο," θεωρείται από ορισμένους ως η κοινή Ντάμα, το Cervus dama, που λέγεται για να βρεθεί πολύ γενικά πάνω από τη Δυτική και Νότια Ασία. Λέγεται "αγρανάπαυση" από το χλωμό-κόκκινο ή κίτρινο χρώμα. Ορισμένοι διερμηνείς, ωστόσο, θεωρούν το όνομα ως designat.