Konduktiewe gehoorverlies

Konduktiewe gehoorverlies

Konduktiewe gehoorverlies, hardhorendheid (hardhorigheid) (fisiologie), wat veroorsaak word deur 'n fout, steuring in die konduksie, geleiding van geluidsgolwe of -trillinge. Gewoonlik in die buite- of middeloor — onderskei van perseptiewe gehoorverlies; hardhorendheid; 'n konduktiewe hardhorigheid van ongeveer 40 desibel. In teenstelling tot sensorineurale gehoorverlies.

0 0

Βελτίωση

Προσθήκη εικόνας

Μέρος του λόγου: noun
Συνώνυμο(α):
Blossary:
Κλάδος/Τομέας: Biology
Category: Neuroscience
Company:
Προϊόν:
Ακρώνυμο-συντόμευση:

Προσθήκη στο Γλωσσάρι μου

Άλλες γλώσσες:

Σχετικοί όροι

Strabismus

Biology; Neuroscience

Of esoforie; toestand dat 'n persoon met albei oë na binne toe skeel kyk; strabismus convergens; teenoor eksoforie.

Leksikon

Biology; Neuroscience

Woordeskat; Geordende versameling woorde, woordgroepe en (of) woorddele, dikw. terme of eiename, wat op wetenskaplike gronde byeengebring en van wetenskaplike verklarings, ...

Sensoriese afasie

Biology; Neuroscience

Sensoriese afasie (aphasia sensoria), woorddoofheid, verlamming van die woordklanksentrum in die brein, waardeur gesproke taal nie verstaan kan word nie.

Disartrie

Biology; Neuroscience

Spraakstoornis as gevolg van 'n letsel aan die sentrale senuweestelsel; in teenstelling met afasie wat ten gevolge van kortiese skade veroorsaak word.

Ambliopia

Biology; Neuroscience

Beneweling van die gesigswaarneming sonder organiese swakheid in die oog; gewoonlik veroorsaak deur oormatige gebruik van tabak en verdowingsmiddele.

Promotor

Biology; Neuroscience

Erflikheidsleer: DNS-volgorde waaraan RNS-polimerase bind en dan transkripsie begin; Chemie: Stof wat as 'n katalitiese versneller optree deurdat dit die werking van 'n ...