1) Ένα σύνδρομο που προκύπτουν από την επίκτητη ανεπάρκεια του κυτταρική ανοσία που προκαλείται από το ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV). Χαρακτηρίζεται από τη μείωση από τα βοηθητικά Τ-λεμφοκύτταρα στο περιφερικό αίμα και στους λεμφαδένες, ευκαιριακές λοιμώξεις (συνήθως pneumocystis carinii πνευμονία, λοιμώξεις Κυτταρομεγαλοϊός (CMV), της φυματίωσης, λοιμώξεων από candida, και cryptococcosis)? και την ανάπτυξη της κακοήθη νεοπλάσματα (συνήθως μη-Hodgkin λέμφωμα και του σαρκώματος Kaposi). Ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής, κοινή χρήση μολυσμένων βελονών, ή μετάγγιση μολυσμένου αίματος. Γενικευμένη λεμφαδενοπάθεια, πυρετός, απώλεια βάρους, και χρόνιας διάρροιας είναι κοινά συμπτώματα του AIDS. Οι ασθενείς πεθαίνουν συνήθως είτε ευκαιριακές λοιμώξεις ή κακοήθη νεοπλάσματα. --2004

2) Μια ασθένεια που προκαλείται από ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV). Άτομα με AIDS διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για την ανάπτυξη ορισμένων τύπων καρκίνου και για λοιμώξεις που συνήθως εμφανίζονται μόνο σε άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα.