Δευτερεύουσα/συμπληρωματική σύμβαση την οποία συνέταξε εξ ολοκλήρου το κόμμα με κυρίαρχη διαπραγματευτική δύναμη και προσέφερε στο ασθενέστερο κόμμα την (ουσιαστικά) βάση του «πάρτε το ή αφήστε». Οι περισσότερες ασφαλιστικές συμβάσεις και τα δάνεια μικρών επιχειρήσεων και ορισμένες συμβάσεις απασχόλησης (αν και νόμιμες) είναι συμβάσεις προσχώρησης επειδή παρέχουν ελάχιστη ή καθόλου ευκαιρία για διαπραγμάτευση των όρων. Εάν το μειονεκτούν μέρος διαπιστώσει ότι ορισμένες διατάξεις είναι απαράδεκτες, δεν μπορεί να προτείνει αλλαγές και πρέπει να κάνει χωρίς το δάνειο ή την υπηρεσία. Σε περίπτωση διαφωνίας, τα δικαστήρια ελέγχουν τις συμβάσεις αυτές λεπτομερώς για να εξασφαλίσουν ότι οι όροι τους δεν είναι πιεστικοί ή παράλογοι και συχνά αρνούνται την κατάρτιση σύμβασης. Το όνομα προέρχεται από το γεγονός ότι το ισχυρότερο συμβαλλόμενο μέρος συντάσσει τη σύμβαση και το ασθενέστερο συμβαλλόμενο μέρος απλώς «τηρεί» τους όρους. Ονομάζεται επίσης σύμβαση προσχώρησης.