Την έννοια ότι παγκόσμια ειρήνη εξυπηρετείται καλύτερα όταν δεν μία δύναμη σε οποιαδήποτε περιοχή αποκτά επαρκή στρατιωτική δύναμη να κυριαρχούν άλλα μέλη σε αυτήν την περιοχή. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε πρώτα να περιγράψει Ευρωπαϊκό μετασχηματίσει τον 19ο αιώνα. Διατήρηση την ισορροπία δυνάμεων στην Ευρωπαϊκή ήπειρο ήταν ένας ακρογωνιαίος λίθος της βρετανικής διπλωματίας-του ιδέα είναι ότι αν μία εξουσία ή συνασπισμού εξουσίας έχεις πολύ ισχυρό, τα αδύναμα κράτη θα κάνουν μια Συμμαχία για την καταπολέμησή. Συμμαχιών, επομένως, δεν ήταν ζήτημα ιδεολογίας, αλλά απλή πραγματισμό, αυτοί θα αναπροσανατολιστούν διαρκώς να διατηρήσει την ισορροπία δυνάμεων. Με τον τρόπο αυτό διατηρήθηκε η ισορροπία που αποθάρρυναν τους πολέμους.

Μετά ΠΑΓΚΟΣΜΊΟΥ πολέμου η ιδέα για την ισορροπία δυνάμεων ήταν κατά κάποιον τρόπο αντικατασταθεί από αυτό που ονομάστηκε η «ισορροπία της τρομοκρατίας», αλλά οι ισορροπίες διπλωματία είναι πάντα παρόντες σε μία φόρμα ή άλλο. Για παράδειγμα στη δεκαετία του 1980, οι ΗΠΑ υποστηρίζονται στο Ιράκ στον πόλεμο με Ιράν επειδή δεν ήθελε Ιράν θα γίνει η κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή. Ενίσχυση Ιράκ, διατήρησε την περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων. Πολιτική ισορροπία δυνάμεων είναι επίσης ένας παράγοντας στην απόφαση της ΗΠΑ να κανονικοποιήσετε σχέσεις με το Βιετνάμ. Μια ισχυρή Βιετνάμ, πιστεύεται ότι θα λειτουργήσει ως έλεγχος για την ηγεμονία της Κίνας στην περιοχή.