Μια μορφή κριτική, η οποία περιλαμβάνει την ανεύρεση, την αναγνώριση και την κατανόηση του υποκείμενου — και σιωπηλή και σιωπηρή — παραδοχές, των ιδεών και των πλαισίων των πολιτιστικών φόρμες όπως τα έργα τέχνης. Χρησιμοποιείται για πρώτη φορά από τον Γάλλο φιλόσοφο Ζακ Ντεριντά στη δεκαετία του 1970, αποδόμηση ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει μία ενιαία εγγενείς νόημα να βρεθεί σε ένα έργο, αλλά μάλλον πολλά και συχνά μπορούν να βρίσκονται σε διένεξη. Στο Ντεριντά βιβλίο La αφηγείται en peinture (1978) χρησιμοποιεί το παράδειγμα του Vincent βαν Γκογκ Ζωγραφική παλιά υποδημάτων με κορδόνια, υποστηρίζοντας ότι ποτέ δεν είμαστε βέβαιοι ότι τα υποδήματα των οποίων απεικονίζονται στο έργο, δυσχεραίνει μια συγκεκριμένη ανάλυση της ζωγραφικής. Δεδομένου ότι Ντεριντά ισχυρισμοί τη δεκαετία του 1970, η έννοια της αποδόμηση έχει μια κυρίαρχος επιρροή σε πολλούς συγγραφείς και καλλιτέχνες εννοιολογικού.