Οι μηχανικοί που ανέπτυξαν τηλεόραση είχε ένα πρόβλημα: πώς να παραδώσει τα τεράστια ποσά των βίντεο και ήχου πάνω από τα κύματα του αέρα, αλλά να μπορεί να λάβει και να εκδηλώσει εμπράκτως την προσιτή ηλεκτρονικά. Μια από τις πολλές αποφάσεις που έκαναν ήταν να μειωθεί κατά το ήμισυ το ποσό των δεδομένων με την υιοθέτηση interlacing. Αυτό κατά το ήμισυ το εύρος ζώνης που απαιτείται για το σήμα. Αν η αρχική πηγή του εικόνα είναι μια ταινία, εμφανίζεται στον κινηματογράφο σε ποσοστό 24 καρέ ανά δευτερόλεπτο. Με τα συστήματα PAL TV, οι εικόνες εμφανίζονται 50 φορές το δευτερόλεπτο. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η ταινία έχει σαρωθεί σε 576 οριζόντια γραμμή, αλλά μόνο κάθε μονό αριθμό γραμμή αποστέλλεται στο πρώτο 1/50th του δευτερολέπτου. Στο επόμενο 1/50th του δευτερολέπτου, αποστέλλονται οι άρτια αριθμημένες γραμμές. Η τηλεόραση δείχνει πρώτα τις μονές γραμμές, τότε η ακόμη γραμμές (τα οποία εμφανίζονται στο μεταξύ τα απομεινάρια ξεθώριασμα από τις μονές γραμμές). Η όλη διαδικασία της δείχνει ένα πλαίσιο παίρνει το 1/25 του δευτερολέπτου (δηλαδή, τέσσερα τοις εκατό μικρότερο χρονικό διάστημα από την αρχική ταινία του, τόσες ταινίες PAL έχουν μια ελαφρώς μικρότερη χρόνου εκτέλεσης από ό, τι όταν σε δει στον κινηματογράφο). Κάθε μισό-εικόνα εμφανίζεται σε 1/50th του δευτερολέπτου ονομάζεται ένα πεδίο. Υλικό που προέρχεται απευθείας από βιντεοκάμερες είναι ήδη διασπώνται σε πεδία προωθούνται. Το όλο θέμα είναι πολύ πιο περίπλοκη για NTSC TV. Καταναλωτή βιντεοκασέτες και DVD με το εν λόγω καθεστώς.