Χείρα για τις φτωχές χώρες από τις πλούσιες χώρες. , Τουλάχιστον, είναι η πρόθεση. Στην πράξη, σε πολλές περιπτώσεις ενισχύσεων έχει κάνει λίγο καλή για τους αποδέκτες (βελτιωμένη υγειονομική περίθαλψη είναι αξιοσημείωτη εξαίρεση) και μερικές φορές έχει γίνει χειρότερα θέματα. Φτωχές χώρες που λαμβάνουν παρτίδες της ενίσχυσης που μεγαλώνουν δεν γρηγορότερα, κατά μέσο όρο, από εκείνες που λαμβάνουν πολύ λίγα. Αντίθετα, ίσως το πιο επιτυχημένο πρόγραμμα βοήθειας ποτέ – σχέδιο Marshall για την ανοικοδόμηση Ευρώπη μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο – εμπλέκονται πλούσιες χώρες να προσφέρουν σε άλλες μέχρι στιγμής πλούσιες χώρες. Κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα πλούσιες χώρες έδωσε πάνω από 1 τρισεκατομμύρια δολάρια ενισχύσεων σε φτωχές. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ωστόσο, παρέμεινε στάσιμη ροές της επίσημης ενίσχυσης. Το 2001, επίσημη ενίσχυση ήταν λίγο πάνω από 50 δισεκατομμύρια δολάρια, περίπου το ένα τέταρτο του ΑΕΠ των δωρητριών χωρών. Πάνω από αυτό ήταν ιδιωτικές δωρεές από ΜΚΟ (μη κυβερνητικές οργανώσεις) αξίζει μια εκτιμώμενη 6 δις δολάρια. Ολοένα και περισσότερο, τα εν λόγω ποσά ξεπεράστηκαν από ιδιωτικές άμεσων ξένων επενδύσεων. Σε μια προσπάθεια να αναζωογονήσουν διεθνούς βοήθειας, το 2000 ο ΟΗΕ δεσμεύθηκε να οκτώ φιλόδοξων αναπτυξιακών στόχων χιλιετίας για τη μείωση της φτώχειας παγκοσμίως έως το 2015. Γιατί έχει ενίσχυσης επιτύχει τόσα λίγα; Δωρεές κατέληξαν συχνά στα ανοικτής θαλάσσης τραπεζικούς λογαριασμούς των διεφθαρμένων πολιτικών και των υπαλλήλων στις φτωχές χώρες. Χρήματα συχνά έχει δοθεί με συμβολοσειρές που επισυνάπτονται, ώστε μεγάλο μέρος των "υποχρεωμένοι" ενίσχυση δαπανάται για com¬panies και των διεφθαρμένων πολιτικών και των υπαλλήλων στη χώρα δωρητή. Πόλεμος έχει λεηλάτησαν πολλά σχέδια ενδεχομένως ευεργετικά ενίσχυσης. Επιπλέον, ορισμένες ενισχύσεις ωθείται από πολιτικούς στόχους – για παράδειγμα, συνετής αντικομμουνιστές κυβερνήσεις – όχι οικονομικές. Το δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι η ενίσχυση συχνά θα να σπαταλάται εκτός εάν προσεκτικά απευθύνεται σε χώρες με μια πραγματική δέσμευση για χρηστή οικονομική διαχείριση. Ανάλυση από την Παγκόσμια Τράπεζα ταξινομημένα 56 ενίσχυσης-αποδεκτριών χωρών με την ποιότητα τους οικονομικής διαχείρισης. Εκείνων με καλές πολιτικές (χαμηλό πληθωρισμό, ένα δημοσιονομικό πλεόνασμα και διαφάνεια στο εμπόριο) και καλή ιδρύματα (μικρή διαφθοράς, ισχυρό κράτος δικαίου, αποτελεσματική γραφειοκρατία) επωφελήθηκαν από τις ενισχύσεις που έλαβαν. Εκείνων με κακή πολιτικές και τα θεσμικά όργανα δεν. Αυτό αντιπροσωπεύει την αυξανόμενη δημοτικότητα της προϋποθετότητας για ενίσχυση.