Μια μέθοδος επικοινωνίας που χρησιμοποιεί παλόμενη ακτίνα λέιζερ για αποστολή και λήψη δεδομένων από μακρινές θέσεις στο διάστημα όπως το φεγγάρι ή τον Άρη πίσω στη γη. Είναι μια τεχνολογία οπτικής επικοινωνίας που χρησιμοποιεί το φως πολλαπλασιαστικό υλικό στον ελεύθερο χώρο (αέρας, διάστημα, κενού) για τη μετάδοση δεδομένων για τις τηλεπικοινωνίες και τα δίκτυα υπολογιστών, αντί της χρησιμοποίησης φυσικών καλωδίων, όπως το καλώδιο οπτικών ινών ή μια γραμμή της οπτικής μετάδοσης.

Σύγκριση με ραδιοσυχνοτήτων επικοινωνιών, που ήταν σε χρήση από την αυγή της διαστημικής εποχής, επικοινωνίας που βασίζεται σε λέιζερ είναι σε θέση να διαβιβάζουν δεδομένα 100 φορές πιο γρήγορα, που επιτρέπει αυτές τις δυνατότητες ως ζωντανά, υψηλής ευκρίνειας βίντεο συνεχούς ροής από μακρινούς πλανήτες όπως ο Δίας και ο Κρόνος. Μεγάλες ποσότητες δεδομένων που χρησιμοποίησε για να πάρει τις ημέρες να μεταδώσει μπορεί πλέον να ολοκληρωθεί σε ένα θέμα λεπτών. Επιπλέον, επικοινωνίας που βασίζεται σε λέιζερ μπορεί επίσης χρησιμοποιείται για να τροφοδοτήσει η ραχοκοκαλιά για επόμενης γενιάς παρακολούθησης και ρελέ δορυφορική (TDRS) δίκτυο δεδομένων.