Αναφέρεται σε μια κοινωνική δομή, στην οποία πολλές μικρές ομάδες διατηρούν τους μοναδική πολιτιστική ταυτότητα μέσα σε μια ευρύτερη κουλτούρα. Σε εικαστικό χώρο, πολυφωνία αναφέρεται από τα τέλη του 1960 και του 1970, όταν η τέχνη, πολιτική και πολιτισμός συγχωνεύθηκαν ως καλλιτέχνες άρχισαν να πιστεύουν σε μια πιο κοινωνικά και πολιτικά ανταποκρίνεται μορφή τέχνης. Ο ιστορικός τέχνης Rosalind Krauss χαρακτηρίζεται αυτή την περίοδο ως «διαφοροποιημένη, διαίρεση και factionalised. Σε αντίθεση με την τέχνη της τις τελευταίες δεκαετίες, την ενέργεια δεν φαίνεται να ρέει μέσα από ένα κανάλι για το οποίο ένα συνθετικό όρος, όπως αφηρημένου εξπρεσιονισμού, ή μινιμαλισμό, θα μπορούσαν να βρεθούν. Αψηφώντας την έννοια της συλλογικής προσπάθειας που λειτουργεί πίσω από την ίδια την ιδέα της μια καλλιτεχνική «μετακίνηση», 70s τέχνη είναι περήφανοι για τη δική της διασποράς. '