Το πορτρέτο είναι μια αναπαράσταση ενός συγκεκριμένου ατόμου. Προσωπογραφία είναι μια πολύ παλιά μορφή τέχνης που χρονολογούνται τουλάχιστον στην αρχαία Αίγυπτο, όπου γνώρισε μεγάλη ακμή από περίπου 5.000 έτη πριν. Πριν από την εφεύρεση της φωτογραφίας, ένα πορτρέτο του ζωγραφισμένο, γλυπτό, ή που ήταν ο μόνος τρόπος για να καταγράψει την εμφάνιση κάποιου. Αλλά πορτρέτα ήταν πάντα περισσότερο από απλώς ένα ρεκόρ. Έχουν χρησιμοποιηθεί να δείξει τη δύναμη, σημασία, αρετή, ομορφιά, πλούτο, γεύση, μάθηση ή άλλες ιδιότητες του το sitter. Πορτρέτα έχουν σχεδόν πάντα κολακευτικό και ζωγράφοι που αρνήθηκαν να κολακεύει, όπως William Hogarth, έτειναν να βρείτε τους έργο. Μια αξιοσημείωτη εξαίρεση ήταν Φρανσίσκο Γκόγια στα πορτρέτα του προφανώς ωμά αληθείς της ισπανικής βασιλικής οικογένειας. Αυτοπροσωπογραφίες καλλιτεχνών είναι μια ενδιαφέρουσα υπο-ομάδα της προσωπογραφίας και μπορεί συχνά να είναι ιδιαίτερα self-revelatory. Εκείνοι του Ρέμπραντ φημίζονται ιδιαίτερα. Μεταξύ κορυφαίους σύγχρονοι καλλιτέχνες πορτρέτο, ζωγραφική σε Επιτροπή, που γίνεται κατόπιν παραγγελίας, έγινε όλο και πιο σπάνια. Αντί οι καλλιτέχνες ζωγράφισαν τους φίλοι και εραστές με όποιο τρόπο παρακάλεσαν. Περισσότερες από τις εικόνες του Πικάσο, των γυναικών, για παράδειγμα, ωστόσο, παράξενη, μπορούν να αναγνωριστούν ως πορτρέτα από τις ερωμένες του. Την ίδια στιγμή, η φωτογραφία έγινε το πιο σημαντικό μέσο της παραδοσιακά προσωπογραφία, φέρνοντας ό, τι ήταν στο παρελθόν ένα προϊόν πανάκριβη πολυτέλεια μέσα το πορτοφόλι του σχεδόν όλοι. Από το 1990 καλλιτέχνες έχουν χρησιμοποιήσει επίσης τα βίντεο για τη δημιουργία διαβίωσης πορτρέτα. Αλλά ζωγραφική πορτρέτο συνεχίζει να ακμάζει. (Δείτε επίσης κομμάτι συνομιλίας? Μινιατούρα. Είδη. )