Αυστηρούς κανόνες της δραματουργική δομή, διατύπωσε ιταλικά και γαλλικά κριτικούς της Αναγέννησης και χαλαρά με βάση τις αρχές της δράμα συζητήθηκε από τον Αριστοτέλη στην ποιητική του. Κανόνες κυρίως μεταξύ αυτών ήταν οι τρεις ενότητες της δράσης, τον χρόνο και τόπο που αναγκάζονται να δραματουργός: (1) κατασκεύασμα, ένα ενιαίο οικόπεδο με αρχή, μέση και τέλος, που περιγράφει με λεπτομέρειες τις αιτιώδεις σχέσεις της δράση και το χαρακτήρα? (2) να περιορίσουν τη δράση στα γεγονότα του μία ημέρα? και (3) όριο τη σκηνή σε μια ενιαία θέση ή την πόλη. Τα unities παρατηρήθηκαν πιστά από το ηπειρωτικό Ευρωπαϊκό συγγραφείς μέχρι την ηλικία ρομαντικό, αλλά αυτοί παρατηρήθηκαν ποτέ τακτικά σε Αγγλικά δράματος. Σύγχρονη δραματουργοί είναι συνήθως πιο ασχολούνται με μια ενότητα εντύπωση ή συναισθηματική επίδραση από ό, τι με οποιοδήποτε από την κλασική ενότητες.

Τα unities που παρατηρούνται στην τραγωδία του Πιέρ Κορνέιγ Polyeuctes και Jean-Baptiste Racine Phedre.