Ένας ευφημισμός για τις φτωχές χώρες του κόσμου, γνωστό επίσης, συχνά αισιοδοξία, καθώς οι αναδυόμενες οικονομίες. Κάποια τέσσερα πέμπτα των παγκόσμιων 6 δισεκατομμύρια άνθρωποι ήδη ζουν στις αναπτυσσόμενες χώρες, πολλές από αυτές σε συνθήκες έσχατης ένδειας. Αναπτυσσόμενες χώρες αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το ένα πέμπτο του συνολικού παγκόσμιου ΑΕΠ. Οικονομολόγοι διαφωνούν σχετικά με το πόσο πιθανό--και πόσο γρήγορα--αναπτυσσόμενες χώρες είναι να γίνει αναπτύχθηκε. ΝΕΟ-κλασικής οικονομικά προβλέπει ότι οι φτωχές χώρες θα αυξηθεί γρηγορότερα από τις πλουσιότερες. Ο λόγος είναι φθίνουσας απόδοσης επί του κεφαλαίου. Δεδομένου ότι οι φτωχές χώρες αρχίζουν με μικρότερο κεφάλαιο, πρέπει να καρπωθούν υψηλότερες αποδόσεις από ό, τι μια πιο πλούσια χώρα με περισσότερα κεφάλαια από κάθε φέτα νέων επενδύσεων. Αλλά αυτό catch-up επίδραση (ή σύγκλισης) δεν υποστηρίζεται από τα δεδομένα. Για ένα πράγμα, υπάρχει, στην πραγματικότητα, υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως μια τυπική αvαπτυσσόμεvη χώρα. Η επίσημη ανάπτυξη κόσμο περιλαμβάνει τις ασιατικές τίγρεις (μερικές φορές) ταχέως αναπτυσσόμενη και τις φτωχότερες χώρες στην Αφρική. Μελέτες της σχέσης μεταξύ ανάπτυξης και ΑΕΠ ανά κεφαλή στην πλούσιων και φτωχών χωρών, που δεν βρήκε στοιχεία ότι οι φτωχότερες χώρες αυξήθηκε ταχύτερα. Πράγματι, αν μη τι άλλο, φτωχότερες χώρες έχουν αναπτυχθεί πιο αργά. Ανάπτυξη οικονομικών υποστήριξε ότι αυτό είναι επειδή οι φτωχές χώρες έχουν μοναδικά προβλήματα που απαιτούν διαφορετική πολιτική λύσεις από αυτές που προσφέρονται από συμβατικά οικονομικά ανεπτυγμένου κόσμου. Αλλά νέα ενδογενούς ανάπτυξης θεωρία υποστηρίζει αντίθετα ότι υπάρχει σύγκλιση υπό όρους. Κρατήστε σταθερά τέτοια παράγοντες ως ποσοστό γονιμότητας μιας χώρας, το ανθρώπινο κεφάλαιο και την κυβέρνηση πολιτικές (proxied από το μερίδιο των τρέχουσα δημοσίων δαπανών στο ΑΕΠ), και φτωχότερες χώρες γενικά αναπτύσσονται ταχύτερα από τις πλουσιότερες. Δεδομένου ότι, στην πραγματικότητα, άλλοι παράγοντες δεν είναι σταθερή (δεν είναι όλες οι χώρες έχουν το ίδιο επίπεδο του ανθρώπινου κεφαλαίου ή τις ίδιες πολιτικές της κυβέρνησης), απόλυτη σύγκλιση δεν συμβαίνει. Κυβέρνηση, πολιτικές που φαίνεται να παίζουν καθοριστικό ρόλο. Χώρες με πολιτικές σε γενικές γραμμές ελεύθερης αγοράς – ειδικότερα, ελεύθερο εμπόριο και τη διατήρηση του ασφαλούς ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ--έθεσαν τους ρυθμούς ανάπτυξης. (Παρότι Ορισμένοι οικονομολόγοι ισχυρίζονται ότι οι ασιατικές τίγρεις είναι μια εξαίρεση στον κανόνα αυτό ελεύθερης αγοράς. ) Ανοικτή οικονομίες έχουν αυξηθεί πολύ γρηγορότερα κατά μέσον όρο από κλειστό οικονομίες. Τριτοβάθμιας δημοσίων δαπανών σε σχέση με το ΑΕΠ είναι συνήθως συνδέεται με επιβράδυνση της ανάπτυξης. Επιπλέον, υψηλού πληθωρισμού είναι αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη και έτσι είναι πολιτική αστάθεια. Τις φτωχότερες χώρες μπορούν πράγματι να καλύψουν. Τις πιθανότητές τους να κάνει έτσι, μεγιστοποιούνται από πολιτικές που δίνουν ένα μεγαλύτερο ρόλο στον ανταγωνισμό και κίνητρα, στο σπίτι και στο εξωτερικό. Παρόλο που ξεκίνησε με ένα μεγάλο μειονέκτημα, δεν υπάρχει απόδειξη ότι ορισμένες αναπτυσσόμενες χώρες δεν βοηθήσουν τον εαυτό τους γιατί σπαταλούν τους πόρους που έχουν. Θεσμικά όργανα ότι παράγουν αποτελεσματικής διακυβέρνησης της οικονομίας είναι ζωτικής σημασίας. Τις χώρες εκείνες που χρησιμοποιούν τους πόρους και μπορούν να αναπτυχθούν γρήγορα. Πράγματι, τον κόσμο της ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες είναι ένα μικρό υποομάδα από εξαιρετικές επιδόσεις μεταξύ των φτωχών χωρών.