Τέχνη έχει διεθνοποιηθεί όλο και περισσότερο μέσω του Διαδικτύου και φθηνά αεροπορικά ταξίδια, και μέσα από την μεγάλη διεθνούς σύγχρονης τέχνης εκθέσεις, όπως η Μπιενάλε, και την εμπορική τέχνη εκθέσεις, όπως της Βασιλείας και της ζωφόρου. Καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν τα ζητήματα που περιβάλλουν αυτό το φαινόμενο και η παγκοσμιοποίηση αναφέρεται τόσο την ενοποιητική διαδικασία που συμβαίνει όταν καλλιτεχνών εκτίθενται την ίδια επιρροές και την τέχνη σε συνάρτηση με αυτό. Οι απαρχές της παγκοσμιοποίησης χρονολογούνται από την πρώιμη ζωγράφος του εικοστού αιώνα έννοια των «πρωτόγονων», όταν οι καλλιτέχνες είχαν επηρεαστεί από αντικείμενα έφερε πίσω από την Αφρική και την Άπω Ανατολή και να ενσωματωθούν τα καλολογικά στοιχεία στους πίνακές τους (δείτε τον πρωτογονισμό). Η παγκοσμιοποίηση όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Αμερική ως ένας τρόπος καθορισμού η αυξανόμενη χαρακτήρα του καπιταλισμού και στη δεκαετία του 1990 ένα κίνημα της αντι-παγκοσμιοποίησης είχε γεννήσει σε απάντηση σε ό, τι οι άνθρωποι είδαν ως την πολιτιστική και οικονομική νεο-ιμπεριαλισμό της παγκοσμιοποιημένης εγκατάστασης. (Βλ. Altermodern)