Μια περιοχή του πάχους χρώματος ή υφής, σε έναν πίνακα ζωγραφικής. Πρώτη φορά εμφανές στο Ενετικό Αναγέννησης ζωγράφοι Κοκκινοχρυσός και Tintoretto και στη συνέχεια στη Ζωγραφική μπαρόκ, για παράδειγμα Ρούμπενς. Όλο και πιο αξιοσημείωτο τοπίο του 19ου αιώνα, φυσιοδίφης και ρομαντική Ζωγραφική. Χρήση του impasto έγινε περισσότερο ή λιγότερο υποχρεωτική στη μοντέρνα τέχνη ως την προβολή έλαβε κρατήστε το ότι η επιφάνεια του έναν πίνακα ζωγραφικής θα πρέπει να έχουν τη δική του πραγματικότητα αντί να μόνο να μια ομαλή παράθυρο σε μια illusionistic κόσμο πέρα από. Με αυτό πήγε στην ιδέα ότι την υφή του χρωματισμού και το σχήμα της το brushmark θα μπορούσε να τους βοηθήσει να δημιουργήσετε αίσθηση, ότι είναι ένα είδος χειρογράφου, ότι που να εκφράζουν άμεσα συναισθήματα ή της απάντηση στο θέμα του καλλιτέχνη. (Δείτε επίσης: gestural. Ζωγραφική a ) στην οποία impasto είναι a προεξέχον χαρακτηριστικό μπορεί να πει επίσης να ζωγραφικής. Ο όρος αυτός ασκεί το υπονοούμενο ότι ο καλλιτέχνης θέλουν η χειραγώγηση του ίδιου χρώματος πετρελαίου και καθιστώντας την πληρέστερη δυνατή χρήση των ιδιοτήτων της αισθησιασμό. Την ιδέα ότι ο καλλιτέχνης πρέπει στο προσκήνιο η έμφυτη ποιότητες των υλικών της εργασίας ως μέρος του περιεχομένου της είναι ένα κεντρικό στη μοντέρνα τέχνη, και συνοψίζεται στην αλήθεια φράση υλικών (δείτε επίσης: άμεση εργασίες γλυπτικής).