Η γη είναι χωρισμένο σε φλοιό, μανδύα και πυρήνα, με τον πυρήνα διαιρείται περαιτέρω σε τα εσωτερικά και εξωτερικά τμήματα. Στην εσωτερική πυρήνα, που ανακαλύφθηκε από τον Inge Lehmann το 1936, έχει ακτίνα 1220 km (758 mi) και πυκνότητα σχετικά με 13 g/cm ³. Αντιπροσωπεύει περίπου το 1,7% της μάζας της γης. Την εσωτερική πυρήνα όριο αντιπροσωπεύει μια φάση μετάβαση από υγρά σιδήρου στο εξωτερικό, βασική στερεά σιδήρου στον εσωτερικό πυρήνα. Παρά το μέγεθός τους, στον εσωτερικό πυρήνα παίζει σημαντικό ρόλο στο δυναμικό σύστημα της γης. Για παράδειγμα, επιστήμονες πιστεύουν το στερεοποίησης των υλικών εξωτερική πυρήνα, αυτό σημαίνει ότι η ανάπτυξη της στον εσωτερικό πυρήνα, μονάδες της μεταφοράς στο εξωτερικό, βασική και εξουσίες του geodynamo, φυσική διεργασία που δημιουργεί το γήινο μαγνητικό πεδίο. Περισσότερες γνώσεις σχετικά με το εσωτερικό πυρήνα (την ανακάλυψη, ακτίνα και πυκνότητα) έχει προέλθει από τη μελέτη των σεισμικών κυμάτων, ή τη σεισμολογία. Πρόσφατα, μάθαμε από τη μελέτη διακυμάνσεις σεισμικών κυμάτων λόγω προς την κατεύθυνση στην οποία είναι τεχνητώς (anisotropy) και το μέρος της στον εσωτερικό πυρήνα που ταξιδεύουν (hemisphericity).