Το 1932 το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης που πραγματοποιήθηκε η πρώτη έκθεση αρχιτεκτονικής που χαρακτηρίζει αρχιτέκτονες που συνδέονται με το σύγχρονο κίνημα. Διεθνές ύφος ήταν ο όρος που επινοήθηκε από τον Henry Russell Χίτσκοκ και αρχιτέκτονας ο Φίλιπ Τζόνσον, για τον κατάλογο. Οι περισσότεροι από τους αρχιτέκτονες που ορίζεται από το διεθνές ύφος ήταν Ευρωπαϊκό με μια σημαντική γερμανική ταξιαρχία που προκύπτουν από το Bauhaus, δηλαδή Walter Gropius, Marcel Breuer, Ernst Μαΐου, Erich Mendelsohn, Mies van der Rohe και Hans Scharoun? άλλοι Ευρωπαίοι περιλαμβάνονται Le Corbusier της Γαλλίας, της Ιταλίας Luigi Figini και της Φινλανδίας Alvar Aalto. Η πλειοψηφία των κτιρίων ορίζεται από το διεθνές ύφος ήταν παρόμοια, δεδομένου ότι ήταν ευθύγραμμες, απλή, ασύμμετρες και λευκό, αν και μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αυτό τροποποιήθηκε ως θέμα της οικονομίας σε ασχολούνται με τη μεταπολεμική ανασυγκρότηση και αργότερα, με την εισαγωγή της βιομηχανικής ατσάλι και γυαλί. Διεθνές ύφος θεωρείται ως ενιαίος-handedly, μετατρέποντας το skylines της κάθε μεγάλη πόλη στον κόσμο με τις απλές μορφές κυβικά.