Μέχρι τον δέκατο ένατο αιώνα δυτική τέχνη κυριαρχούνταν από την ακαδημαϊκή θεωρία της ιστορίας χρωματισμού και υψηλής τέχνης (δείτε επίσης: Grand τρόπο). Στη συνέχεια, την ανάπτυξη της νατουραλισμό άρχισε να συμβαδίζουν με την αυξανόμενη έμφαση στον ρεαλισμό του θέματος, έννοια θέματα έξω από την υψηλή τέχνη παράδοση. Ο όρος που επινοήθηκε ρεαλισμό από την Champfleury των δεκαετιών του 1840 και στην τέχνη και πενήντα στο έργο του ο φίλος του ο ζωγράφος Κουρμπέ Γάλλος λογοτέχνης. Στην πράξη αντικείμενο ρεαλιστής, σήμαινε σκηνές χωρικούς και κλάση εργασίας ζωής, της ζωής του στους δρόμους της πόλης, καφετέριες και δημοφιλή ψυχαγωγιών και μια αυξανόμενη ειλικρίνεια στη θεραπεία του οργανισμού και των σεξουαλικά θέματα. Ο όρος συνεπάγεται γενικά σε ορισμένες grittiness της επιλογής του θέματος. Τέτοια θέματα σε συνδυασμό με το νέο νατουραλισμό μεταχείριση που προκάλεσε σοκ μεταξύ ως επί το πλείστον άνω και στη μεσαία τάξη ακροατηρίων για την τέχνη. Ρεαλισμού εφαρμόζεται επίσης ως όρος στυλ σε φόρμες της απότομα εστιασμένη σχεδόν φωτογραφικές ζωγραφικής, ανεξάρτητα από το θέμα, π.χ. πρόωρη Pre-Raphaelite εργασίας, όπως η Millais' Οφηλία. (Δείτε επίσης: σύγχρονες ρεαλισμό).