Ένα πείραμα που αναπτύχθηκε από τον W. Edwards Deming για να τονίσει αυτό είναι αδύνατο να βάλει εργαζόμενους σε σειρά κατάταξης των επιδόσεων για το επόμενο έτος με βάση της επίδοσης τους κατά το παρελθόν έτος, επειδή οι διαφορές στην απόδοση πρέπει να αποδοθεί στο σύστημα, όχι στους υπαλλήλους. Έξι άνθρωποι , 800 κόκκινη χάντρα και 3.200 λευκές χάντρες απαιτούνται για το πείραμα. Των συμμετεχόντων στόχος είναι να παράγει λευκό χάντρες, γιατί ο πελάτης δεν θα δεχθεί την κόκκινη χάντρα. Ένα άτομο ξεκινά με ανάδευση τις χάντρες σε ένα βάζο και στη συνέχεια, blindfolded, επιλέγοντας ένα δείγμα 50 χάντρες. Αυτό το άτομο τα χέρια το βάζο να το επόμενο πρόσωπο, που επαναλαμβάνει τη διαδικασία, και ούτω καθεξής. Όταν ο καθένας έχει του / της δείγμα, τον αριθμό των κόκκινων χαντρών, για κάθε ένα που μετριέται. Υπολογίζονται τα όρια διακύμανσης μεταξύ υπαλλήλων που μπορεί να αποδοθεί στο σύστημα. Ο καθένας θα εμπίπτουν εντός των υπολογισμένων ορίων της μεταβολής που θα μπορούσαν να προκύψουν από το σύστημα. Οι υπολογισμοί θα δείχνουν να υπάρχει καμία απόδειξη ένα άτομο θα έχει καλύτερη απόδοση από ό, τι άλλο στο μέλλον. Το πείραμα δείχνει ότι θα ήταν χάσιμο χρόνου διοίκησης, να προσπαθήσουμε να μάθετε γιατί, λένε, John παράγονται τέσσερις κόκκινες χάντρες και Jane παράγονται 15; αντ ' αυτού, η διαχείριση θα πρέπει να βελτιώσει το σύστημα, καθιστώντας δυνατό για όλους να παράγουν περισσότερες λευκές χάντρες.