Ένα είδος του oryx που κατοίκησε στο παρελθόν σε όλη την Βόρεια Αφρική. Έχει μια μακρά ταξινομική ιστορία από την ανακάλυψή του το 1816, από Lorenz Όκεν, ως Oryx algazel. Αυτό το oryx είναι μόλις πάνω από 1 m (3.3 πόδια) σε ύψος και μπορεί να ζυγίσει μέχρι τα 200 κλ (440 λίβρες). Τώρα είναι εξαφανισμένο στην άγρια φύση.

Το γιαταγάνι oryx σχηματίζεται αγέλες των μικτών φύλων μέχρι 70 μέλη, με τους ταύρους καθοδηγεί συνήθως τα κοπάδια. Που κατοικούνται semideserts και τις ερήμους, και προσαρμόστηκαν στα ζωντανά στην ακραία θερμότητα - με τους αποτελεσματική ψύξη του μηχανισμού και πολύ χαμηλή απαίτηση του νερού. Γιαταγάνι oryx κυρίως ζωοτροφών, περί φύλλωμα - χλόες, παχύφυτα και μέρη του φυτού, κατά τη διάρκεια του το βράδυ ή νωρίς το πρωί. Γεννήσεις κορυφή μεταξύ Μαρτίου και Δεκεμβρίου. Μετά από μια κυητική περίοδο οκτώ έως 9 μήνες, γεννιέται ένα μοσχάρι, και λίγο μετά, το θηλυκό βιώνει μια μετά τον τοκετό οίστρου.

Στην αρχαία Αίγυπτο, το γιαταγάνι oryx ήταν εξημερωμένα και πιστεύεται ότι είναι προσφορές για θεούς και χρησιμοποιείται ως τροφή. Πλούσιοι άνθρωποι στην αρχαία Ρώμη εκτρέφονται επίσης oryx. Η χρήση τους πολύτιμες δορές άρχισε στην μεσαιωνική εποχή. Ο μονόκερος μύθος μπορεί να προέρχεται από διοπτεύσεις ένα τραυματισμένο γιαταγάνι oryx.

Μόλις διαδεδομένη στη Βόρεια Αφρική, τώρα έχει ταξινομηθεί ως εξαφανιστεί στην άγρια φύση από την IUCN. Άρχισαν αρχικά μειώνεται λόγω κλιματικών αλλαγών, αργότερα, έγινε το κυνήγι εκτενώς για τα κέρατα τους. Σήμερα, που εκτρέφονται σε αιχμαλωσία.

Της ονοματολογίας του αυτό το ζώο έχει υποστεί πολλές αλλαγές από την ανακάλυψή του στις αρχές του 19ου αιώνα. Περιγράφηκε για πρώτη φορά από Όκεν Lorenz, ένας Γερμανός φυσιοδίφης, το 1816 ως Oryx algazel. Αλλά θεωρήθηκε ακατάλληλη από το Sir John Ellerman (δεύτερη βαρώνος του Λίβερπουλ), Ελληνικά πλοιοκτήτης, φυσικό ιστορικός και φιλάνθρωπος, και Terence Morrison-Scott, Βρετανός ζωολόγος και αντικαταστάθηκε από Oryx tao το 1827. Το 1827, ένα άλλο είδος leucoryx όνομα χρησιμοποιήθηκε, αλλά ήταν σύντομα τοποθετηθεί συνώνυμο Arabian oryx (Oryx leucoryx). Όλα αυτά τα ονόματα σύντομα αντικαταστάθηκαν από Oryx dammah μια δεκαετία αργότερα από Philipp Γιάκομπ Κρέτσμαρ, Γερμανός γιατρός. Αν και το παλαιότερο όνομα Oryx algazel επαναφέρθηκε μετά το όνομα leucoryx, απέτυχε, αλλά, το 1951, Ellerman και Morrison Scott συνειδητοποίησε το όνομα δεν ήταν κατάλληλο. Επιτέλους τον Ιανουάριο του 1956, το Διεθνές Καταπίστευμα για τη ζωολογική ονοματολογία αποδεκτά Oryx dammah ως την επιστημονική ονομασία, αν και πολλές εφημερίδες δημοσιεύθηκε αμέσως μετά από να δημιουργήσει σύγχυση χρησιμοποιώντας άλλα ονόματα.

Το γιαταγάνι oryx έχει 58 χρωμοσώματα. Έχει ένα ζευγάρι μεγάλο submetacentric αυτοσώματα και 27 acrocentric αυτοσωματικό ζεύγη. Το Χ και Υ χρωμοσώματα είναι το μεγαλύτερο και μικρότερο acrocentrics. Στην πρώτη μοριακή μελέτη σχετικά με το είδος αυτό, παρατηρήθηκε γενετικής ποικιλότητας μεταξύ Ευρωπαϊκής, της Βόρειας Αμερικής και ορισμένες άλλες ομάδες σε αιχμαλωσία. Μια βαθιά απόκλιση σημαδεύτηκε εντός το μιτοχονδριακό DNA τους απλότυπους. Το εκτιμώμενο χρόνο απόκλιση ήταν αναχθούν σε 2.1 έως 2.7 εκατομμύρια χρόνια. Οι πληθυσμοί της αυξήθηκαν περίπου 1.2 και 0,5 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Σε μια άλλη μελέτη να σημειωθεί γενετικές διαφορές μεταξύ ειδών Oryx, karotypes ειδών Oryx - δηλαδή ο. gazella gazella, ο. γ. beisa, ο. γ. callotis, ο. dammah και O. leucoryx - ήταν σε σύγκριση με το πρότυπο karotype του Bos taurus. Karotypes ο αριθμός των αυτοσώματα σε όλες ήταν 58. Το Χ και Υ χρωμοσώματα συντηρήθηκαν σε όλα τα πέντε είδη. Γ. ο. gazella ήταν ένα διαφορετικό από τα άλλα είδη Oryx λόγω σταθερό 2? 17 centric σύντηξης, η οποία αντανακλάται ότι ήταν απομονωμένοι από άλλα taxa Oryx, και συμφωνεί με την ταξινόμηση των ο. gazella και O. beisa ως ξεχωριστό είδος. Μετά την ανάλυση, συνήχθη το συμπέρασμα ότι δεν είχε ακόμη αναπτύξει στειρότητα σε υβρίδια (που παράγεται λόγω διασταύρωση στο Oryx είδη) και υπήρχε βιωσιμότητα.