(Η ψυχή), στην νεότερη ελληνική μυθολογία ο νεότερος από τρεις κόρες του βασιλιά, και από μια τέτοια ομορφιά ως προς την έκλειψη τα αξιοθέατα και ξυπνήσει η ζήλια της Αφροδίτης, θεάς της ομορφιάς, που κατά συνέπεια έστειλε Έρως, το γιο της, να εμπνεύσει της με αγάπη για ένα αποτρόπαιο τέρας, και έτσι πυξίδα την καταστροφή. Έρως, γοητευμένος με τον εαυτό της, εύψυχο μακριά να ένα παλάτι επιπλωμένα με κάθε απόλαυση, αλλά αντί για παράδοση της πάνω στο τέρας, επισκέφθηκε τον εαυτό της τη νύχτα ως σύζυγό της και την άφησε πριν Χαραυγή το πρωί, γιατί πρέπει σε καμιά περίπτωση δεν ήξερα ποιος ήταν. Εδώ τις αδερφές ήρθε να τη δω, και στη ζήλια τους έπεισε να διαβεβαιώσω τον εαυτό της ότι δεν ήταν ένα τέρας που κοιμήθηκε με, έτσι ώστε αυτή ανάβει μια λάμπα το επόμενο βράδυ να ανακαλύψουν, όταν μια σταγόνα λάδι από αυτό έπεσε στον ώμο του ως βάζει κοιμάται δίπλα της, κατά την οποία αυτός σε ένα εξώφυλλο ξεκίνησα και εξαφανίστηκε από τη θέα. Αυτή κατά συνέπεια έδωσε τη θέση της μια μακρά θρήνος της θρήνο και καταλογίζει ένα-περιπλάνηση πάνω στον ευρύ κόσμο σε αναζήτηση της χαμένης αγάπης, μέχρι που ήρθε να το παλάτι της Αφροδίτης, την αψίδα-εχθρός, που κατασχέθηκαν στο πρόσωπό και την έκανε την σκλάβος, η οποία υποβάλλεται σε μια σειρά υπηρεσιών, οι οποίες, κατάφερε να το γράμμα, έτσι ώστε η Αφροδίτη ήταν υποχρεωμένη να υποχωρήσει και η συναίνεση που, παρουσία όλους τους θεούς του Ολύμπου, Έρως και αυτή πρέπει να ενωθεί σε γάμο αθάνατο. Είναι η ιστορία των δικών της ψυχής να επιτύχει αθανασία. Δείτε "Ιστορίες από την ελληνική μυθολογία," από τον επεξεργαστή.